Τετάρτη, Μαΐου 30, 2007

Μικρες Αγγελίες updated

ZHTHTAI:

Οποιοσδήποτε, κουτσός/η, (όχι στραβός/η, όχι κουλός/η για να μπορεί να γράψει), κοντός/η, ψηλός/η, νέος/α, ή ακόμα και να τα έχει τα χρονάκια του (αλλά όχι και πολύ μην μας πάρουν και χαμπάρι καθώς εγώ είμαι μπουμπούκι), όμορφος/η, άσχημος/η, «ότι να ‘ναι τέλος πάντων αρκεί να ξέρει», με γνώσεις πάνω στην Ιστορία της Τέχνης, την Οπτική Αντίληψη, την Κοινωνιολογία, την Γραφιστική και τις Γραφικές Τέχνες για να πάει να δώσει εξετάσεις αντί για εμένα!!! Μεταπτυχιακός τίτλος θα συνεκτιμηθει (να χτυπήσουμε και κανέναν καλό βαθμό)!! Επικοινωνία στο trilian_dent@yahoo.gr

*η αμοιβή θα καθοριστεί ανάλογα με τα προσόντα, τις προθέσεις και κατόπιν συνεντεύξεως (ρεμαλιαααα)!

Παρασκευή, Μαΐου 25, 2007

The rain updated

Εγώ πάντως την βαρέθηκα την βροχή είπαμε να μας ποτίσει τα λουλούδια αλλα τριήμερο έρχεται... ήμαρτον!!!

Ωραια δεν το χαρηκαμε το τριημερο... ΤΩΡΑ ΒΡΗΚΕ ΝΑ ΒΓΕΙ Ο ΗΛΙΟΣ? ΤΩΡΑ ΝΑ ΤΟ ΒΡΑΣΩ!!!

Τετάρτη, Μαΐου 16, 2007

Happy blog birthday!!


πρίν ένα χρόνο μπήκα στον Blogger με αυτό το κέιμενο...




και σήμερα το . (forget the ones that bring you down) γιορτάζει...



γνώρισα πολύ κόσμο μέσω του blogging που μου δώρισε τον χρόνο του διαβάζοντας τα κείμενα μου...



με μερικούς απο εσάς κάνουμε και παρέα...


έχουμε βγεί και έχουμε λιώσει στον χορό...

έχουμε παρτάρει ;) ...

και έχουμε κάνει φαγοπότια(που δεν μεγείρεψα εγώ) με απίστευτο γέλιο!

Σας ευχαριστώ πολύ παιδάκια!!!

Δευτέρα, Μαΐου 14, 2007

THE LAST DRIVE


Ίσως το σημαντικότερο ελληνικό συγκρότημα… γιατί; Για τα 12 χρόνια που είχαν να παίξουν και τις 3 sold out ημέρες στο Gagarin, για τον απίστευτο κόσμο που τραγουδούσε 3 ώρες (παρά κάτι) χαμογελώντας μαζί με τον Alex που κόντεψε να βάλει τα κλάματα από την συγκίνηση, για τα πιτσιρίκια που ήταν ανάμεσα σε κόσμο με μέσο όρο ηλικίας τα 30… για τα χαμόγελα μετά την συναυλία και τα τηλέφωνα που έπεσαν σε αυτούς που θα πήγαιναν τις επόμενες ημέρες έτσι για να ξέρουν τι τους περιμένει και γιατί τελικά όπως μας είπαν μετά ήταν το ίδιο απίστευτες όλες οι βραδιές!!!

Υγ : thx για το Blue Moon!!! ;)

Πέμπτη, Μαΐου 10, 2007

Τι πάει να πει «Καταργήθηκε»;

Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί θα πρέπει μία εταιρία να σταματάει ένα καταξιωμένο προϊόν που το βγάζει για πολλά χρόνια. Τι θα πει δεν πουλάει πια; Τι θα πει είναι παλιό; Τι θα πει υπάρχουν καινούρια καλύτερα και πιο μοντέρνα; Και εμείς; Εμείς που ακόμα το αγοράζουμε; Που η ζωή μας γίνεται πιο απλή και πιο όμορφη με αυτό; Που χρόνια το υποστηρίζουμε; Πως μας πετάτε έτσι κύριε Marketer σαν στυμμένες λεμονόκουπες στους 5 δρόμους με 6 παιδιά στην αγκαλιά;(μήπως το παράκανα;)
Ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Το πρώτο σοκ ήρθε πριν 4 χρόνια όταν για δύο σαιζόν η Converse αποφάσισε να σταματήσει την κυκλοφορία των All Star. Εκείνη την εποχή δεν ήταν πια στην μόδα. Πάντα είχα All star και ακόμα έχω και δεν μπορούσα να φανταστώ ότι δεν θα βρίσκω πια. Γνωρίζω αρκετό κόσμο που τα φορούσε (θα μου πεις αυτοί ήταν όλοι και όλοι) και που δεν είχε σκοπό να τα εγκαταλείψει. Δεν μπορεί να ήταν τόσοι λίγοι όμως ώστε να σταματήσει η κυκλοφορία των All Star Chuck Taylor. Θυμάμαι που τρέχαμε σε κάθε ξεχασμένη αποθήκη για να τα βρούμε. Ευτυχώς δηλαδή που γύρισε η μόδα και τώρα τα βρίσκεις ακόμα και με το πορτραίτο σου πάνω!!! (μαζέψτε στοκ παιδιά δεν ξέρετε τι μπορεί να μας βρει πάλι)
Το δεύτερο σοκ ήρθε ένα όμορφο απόγευμα στο Pizza Hut στο Κολωνάκι. Εγώ και ο τότε Boyfriend πηγαίναμε μετά την δουλειά για να απολαύσουμε την Supreme pizza και να χαζολογήσουμε. Είναι από αυτές τις στιγμές με τα stupid little things που σε κάνουν ευτυχισμένο. Το όμορφο απόγευμα ήρθε να καταστρέψει η στραβωμένη γκαρσόνα που μας ανακοίνωσε ότι η supreme καταργήθηκε!!! Περιττό να σας πω ότι κλειδώσαμε τόσο που την είχαμε γύρω στην μισή ώρα να περιμένει κλαίγοντας την μοίρα μας και χωρίς να μπορούμε να αποφασίσουμε τι να παραγγείλουμε… Ακόμα όμως και αυτοί κατάλαβαν το τραγικό λάθος τους και επανέφεραν στο μενού τους την πίτσα που όλοι αγαπήσαμε (ή τουλάχιστον εγώ και ο ex καλή του ώρα)!!
Αλλεπάλληλα σοκ έχω πάθει φυσικά με τα ανταλλακτικά του αυτοκινήτου αλλά επειδή την ιστορία ήδη την γνωρίζεται θα την προσπεράσω καθώς και την ιστορία με τα βινύλια που πονάει και δεν θέλω καν να την αναφέρω!
Ας φτάσουμε όμως και στο ζουμί της υπόθεσης. Καιρό τώρα έχω παρατηρήσει ότι τις αγαπημένες μου τσίχλες δεν τις βρίσκω εύκολα. Παρόλα αυτά πάντα είχα την καβάτζα μου στο supermarket της γειτονιάς. Μέχρι σήμερα το πρωί που πήγα και στο ράφι ήταν μία άλλη μάρκα. «Συγνώμη μήπως μπορείτε να μου πείτε που θα βρω Stimorol Original;» είπα σε μία πωλήτρια. «Καταργήθηκαν» μου απάντησε κοφτά εκείνη… βούρκωμα…
Και έρχομαι και ξαναρωτώ κύριε πρόεδρε… Πως μας πετάτε έτσι κύριε Marketer σαν στυμμένες λεμονόκουπες στους 5 δρόμους με 6 παιδιά στην αγκαλιά;


Υγ : έτσι και καταργηθεί και το άρωμα μου θα αυτοπυρποληθώ στο Σύνταγμα σας προειδοποιώ, όχι για να μην λέτε μετά ότι δεν ενημέρωσα!!!

Τρίτη, Μαΐου 08, 2007

@ Σαλλλονικη once again!


Επιτέλους κατάφερα να επισκεφτώ την Φωτογραφική Συγκυρία Θεσσαλονίκης. Αν με ρωτήσετε δεν έχω απάντηση γιατί δεν είχα καταφέρει να πάω τόσα χρόνια. Παρόλα αυτά, πάντα είχα εκ των υστέρων την περιέργεια να δω τους καταλόγους, το πρόγραμμα και όσες εκθέσεις έφταναν ως την Αθήνα και πάντα έβριζα τον εαυτό μου που το έχασε για άλλη μια φορά.
Φέτος είπαμε να πάμε με την παρέα. Δυστυχώς δεν τα κατάφεραν όλοι να έρθουν, αλλά ευτυχώς για εμάς τους υπόλοιπους το αρχικό πλάνο δεν εγκαταλείφθηκε. Έτσι αργά το βράδυ της Παρασκευής και μετά από ένα πάρα πολύ δύσκολο 10ήμερο για όλους μας, μπήκαμε στο τραίνο και κατευθυνθήκαμε προς την γιορτή της φωτογραφίας… κοιμισμένοι!

Το ξενοδοχείο.
Σε όποιον και να έλεγα που μένουμε έμενε με ανοιχτό το στόμα. «Μα καλά δεν βρήκατε τίποτα χειρότερο;» έλεγαν όλοι. Η αλήθεια είναι πως στο ξενοδοχείο που συνήθως μέναμε δεν είχε ούτε καναπεδάκι άδειο και σε κανα δύο άλλα η απάντηση ήταν να πάρουμε από Παρασκευή μήπως έχουν καμία ακύρωση (Ερώτηση: συγνώμη κύριε Καραμητρίδη μου… θα βγάλω εισιτήρια, θα ετοιμάσω πράγματα, θα μπω στο τσαφ τσουφ και ακόμα δεν θα ξέρω αν είχατε ακύρωση ή όχι; Πάτε καλά;). Έτσι κλείσαμε σε ένα κοντά στον σταθμό του τραίνου μέσω internet (χάλια περιοχή σου λέω) και ως πάλαι ποτέ hard core τύποι δεν μασήσαμε και το ρισκάραμε. Και άξιζε τον κόπο. Το ξενοδοχείο μπορεί να είχε όψη μαμηστρώνα με νεον φώτα και μάρμαρο, μπορεί να είχε χάλια είσοδο και decadence reception desk (μα πως την χειρίζομαι την ορολογία) αλλά οι όροφοι με τα δωμάτια ήταν πλήρως ανακαινισμένοι, τα έσπαγαν από καθαριότητα, τα δωμάτια ήταν τεράστια, τα μπάνια ολοκαίνουρια και το πρωινό πάρα πολύ καλό. Όσο για τα παιδιά που το είχαν… πολύ γέλιο, ωραίοι τύποι και με απίστευτο χιούμορ!!

Η έκθεση ή αλλιώς Αχ τα ποδαράκια μου.
Γυρίσαμε όοοολη την Θεσσαλονίκη. Μάθαμε όλα τα δρομολόγια των λεωφορείων και όλες τις λεπτομέρειες για το πώς να παραγγείλεις σουβλάκι και να μην καταλάβουν ότι είσαι Αθηναίος. Φωτογραφήσαμε, φωτογραφηθήκαμε και είδαμε φωτογραφίες. Οι καλύτερες εκθέσεις κατά την γνώμη μου (βέβαια δεν τις είδα και όλες) ήταν η απίστευτη έκθεση του Andre Kertez : Καθρέπτης μίας ζωής, στο Φωτογραφικό μουσείο Θεσσαλονίκης, γιατί ο νέος είναι ωραίος αλλά ο παλιός είναι αλλιώς και η έκθεση στο παλιό στρατόπεδο Κόδρα του Στρατου Καλαφάτη στα πλαίσια της ομαδικής έκθεσης European eyes of Japan Vol 8.Αυτή του Καλαφάτη, μαζί με την έκθεση best of show στο φουαγιέ του Ολύμπιον σε έκανε να θέλεις να πετάξεις την φωτογραφική μηχανή σου στον Θερμαϊκό, να κόψεις τα χέρια σου για να μην μπείς στον πειρασμό να τραβήξεις ξανά φωτογραφίες και ντροπιάσεις το επάγγελμα και να πας να γίνεις φούρναρης (μην με ρωτήσετε πως θα ζυμώνεις χωρίς χέρια, δεν ξέρω. Ελπίζω πως η τεχνολογία έχει προχωρήσει και υπάρχουν μηχανές για το ζύμωμα). Σε γενικές γραμμές είναι όμορφη διοργάνωση η Φωτοσυγκυρία και μακάρι να διατηρηθεί για πολλά χρόνια ακόμα.

Οι φίλοι.
Η γιαγιά μου λέει ότι οι φίλοι είναι πολύ σημαντικοί και αν είναι πραγματικοί σε αγαπάνε σαν τα αδέρφια σου. Οι δικοί μου να είναι καλά με έκαναν και ξεχάστηκα χωρίς να ξεφύγουμε από τα όρια και χωρίς υπερβολές. Καλά ήταν. Να το ξανακάνουμε αλλά χωρίς τις καραγκιοζιές στον λευκό πύργο γιατί στο τέλος θα μας επικυρηξουν και δεν θα μας βάζουν στο τραίνο για πάνω… : )

Οι ταμπέλες.
Αυτή την φορά τράβηξα κάποιες φωτογραφίες με ταμπέλες που συναντούσαμε στον δρόμο μας και σας παραθέτω μερικές. Συμπέρασμα : ουδής δεν αγάπησε το κακό marketing, όσο χιούμορ και να έχει!!!







προσοχη στο χτραπεζια... διαβαζεται και ως "επιτραπεζια" επίσης υπάρχει και το περίπτερο πύργακος...

αλλά και ένα καλό παράδειγμα που του βγάζουμε το καπέλο. Μπράβο στα παιδιά... οοοχιιι μπράβο παρά πολύ όμορφο και σαν ταμπέλα και σαν περιβάλλον.





Πέμπτη, Μαΐου 03, 2007

1 εικόνα 1000 λέξεις

Άντε να δούμε τι θα δούμε και φέτος...

Υγ : γιατί της αλλάξανε όνομα; ή μηπως δεν κατάλαβα καλά; εμένα πάντως το Φωτογραφική Συγκυρία πολύ μου άρεσε... τωρα δείχνει λίιιγο Ευρωπαία με το νέο όνομα θα μου πεις... Anyway... βλέποντας και κάνοντας!