Παρασκευή, Οκτωβρίου 26, 2007

Happy Tree Friends


Δεν ήθελα ρε γαμωτο να το θίξω το θέμα ξανά αλλά θα σκάσω. Μέχρι τώρα πίστευα πως υπάρχουν άνθρωποι που θέλουν να ζουν μόνοι τους. Υπάρχουν και άλλοι που θέλουν να είναι συνεχώς με παρέα και υπάρχει και η τρίτη κατηγορία που είναι κάπου στην μέση. Αυτά μέχρι τώρα. Τον τελευταίο χρόνο συνειδητοποίησα πως δεν είναι ακριβώς έτσι τα πράγματα. Τελικά οι κατηγορίες έχουν ως εξής:
1.Αυτοί που θέλουν να είναι μόνοι τους μία ζωή και τελικά η μόνη πρόοδος που θα κάνουν θα είναι να βρουν άλλον έναν άνθρωπο να ζουν οι δυο τους «μόνοι» και αποκομμένοι από όλο τον υπόλοιπο κόσμο.
2.Αυτοί που κάνουν παρέα. Περνάνε όμορφα, γελάνε ενσωματώνουν και την προσωπική τους ζωή σε όλο αυτό και ζουν μία ζωή γεμάτη.
3.Αυτοί που πάντα ήταν της παρέας και ξαφνικά γνωρίζουν κάποιον και απομονώνονται (δεν έχει να κάνει με το ότι παντρεύονται γιατί ξέρω και παντρεμένους που έχουν παρέα).
4.Αυτοί που αν και είναι της παρέας ξενερώνουν με όλους τους παραπάνω και τελικά μένουν μόνοι γιατί δεν γουστάρουν πια.
5.Και αυτοί που θεωρούν πως έτσι είναι η ζωή, φιλία δεν υπάρχει και αν υπάρχει είναι δυαδική και συμβιβάζονται με την μοναξιά τους αν και όταν βρεθούν με την παλιοπαρέα χαμογελούν σαν χαζοί από ευτυχία.

Εχθές ήμουν και πάλι με τον Π. και την Δ. Τον Ιούνιο παντρεύεται ένας φίλος μας και αναρωτιόμασταν αν θα μας καλέσει στον γάμο. Ο φίλος αυτός ανήκει στην τρίτη κατηγορία. Ήταν η ψυχή της παρέας αυτός που οργάνωνε τα πάντα, αυτός που ονειρευόταν περισσότερο από όλους μία ζωή με φίλους οικογένεια και πιτσιρίκια στο εξοχικό να τρέχουν όσο οι μεγάλοι θα τραγουδάνε τραγούδια από τα παλιά. Γι αυτόν τον άνθρωπο αναρωτιόμασταν για το αν θα μας καλέσει. Τα τελευταία χρόνια ζει με την κοπέλα του και μέλλουσα σύζυγο του και έχει χαθεί. Αν και μουσικός απέχει από τις μουσικές αναζητήσεις της παρέας και τώρα που γίνονται τα πρώτα βήματα για καταξίωση αυτός δεν είναι πουθενά. Ο Π. ανήκει στην τέταρτη κατηγορία (ίσως και στην πέμπτη μερικές φορές) . Μένει μόνος και θεωρεί πως επειδή αυτός κουράστηκε να προσπαθεί όποιος θέλει μπορεί να τον βρει. Όλοι ξέρουν που μένει και μπορούν να του χτυπήσουν την πόρτα όποτε «προλαβαίνουν» να το κάνουν. Η Δ. ανήκει στην δεύτερη κατηγορία. Εγώ δεν ξέρω. Είμαι οριακά και παίζω σε πολλές κατηγορίες. Πάντως θα ήθελα η ζωή μου να είναι στην δεύτερη κατηγορία και ξέρω ότι μπορεί να υπάρξει κάτι τέτοιο αφού η Δ. τα καταφέρνει μια χαρά.
Είμαι εγώ ρομαντική που πιστεύω πως μπορεί να πετύχει; Είμαι συναισθηματική που μου λείπουν οι φίλοι μου στις διακοπές; Εντάξει δεν λέω να μην ξεκολλάς αλλά γιατί να μην μπορούμε να οργανώσουμε 4 μερούλες και να έχουμε απαρτία; Φέτος τα καταφέραμε και ήταν πολύ όμορφα! Είναι χαζό που πιστεύω που όποτε μαζευτούμε γελάμε απίστευτα, έχουμε ίδιο χιούμορ, κόβει ο ένας ράβει ό άλλος και καταφέρνουμε να διώξουμε άγχος και στεναχώριες με απίστευτη ευκολία; Μου την σπάει οι φίλοι μου να αλλάζουν και να ξεχνάνε τα όσα έχουμε ζήσει. Με τσαντίζει να με εξαιρούν από την ζωή τους γιατί απλά θεωρούν πως δεν χωράω παρα μόνο όταν τους συμφέρει αυτούς και πάνω από όλα με τσαντίζει να αλλάζουν ιδέες για μία ΓΚΟΜΕΝΑ που δεν τους προχωράει μπροστά αλλά τους πάει πίσω και αναιρεί την μέχρι τώρα προσωπικότητα τους (για την οποία τους θαύμαζα).
Και ξέρετε ποιο είναι το κακό; Πως έχει πέσει δάκος και μουχρίτσα στην φιλία και με όποιον και να το συζητήσω μου λέει πως έτσι είναι τα πράγματα και καλά θα κάνω να το δεχτώ πως η λυκειακή φάση πέρασε… Μα είμαι 27 χρονών. Η λυκειακή φάση έχει περάσει εδώ και χρόνια. Και αφού η φιλίες μου άντεξαν 10 χρόνια μετά, τότε και οι «τριαντάρηδες» μπορούν να υπάρξουν σε ομάδες. Δεν είναι λίγο νωρίς για να αναπολούμε τις «παλιές καλές ημέρες»; Ρε τι σας έπιασε όλους και γίνατε αγοραφοβικοί ξαφνικά; Και ιδιαίτερα οι άντρες… τελικά ή εγώ έχω περισσότερους φίλους από ότι φίλες και εντοπίζω σε αυτούς κυρίως την αλλαγή ή οι άντρες έχουν αρχίσει το ξεκατίνιασμα. Και όπως είπε και ο Π. «δεν είναι τέλειο όταν θα χρειαστείς αίμα στο νοσοκομείο (χτύπα ξύλο) να γεμίσει η αιμοδοσία κόσμο από το να ψάχνεις απεγνωσμένα στον χρυσό οδηγό;» (μακάβριο αλλά πολύ πετυχημένο)!

Πέμπτη, Οκτωβρίου 25, 2007

Έτσι έτσι...


Εχθές το πρωί ο Μάριος είχε παρκάρει έξω απο την δουλειά... και πάνω που θα έγραφα ποστ για την φιλία...!!!

Δευτέρα, Οκτωβρίου 22, 2007

Φωτογραφία

Ο Οκτώβριος είναι ο μήνας φωτογραφίας για την Αθήνα. Το ελληνικό κέντρο φωτογραφίας διοργανώνει εκθέσεις σε όλη την Αθήνα και το μαγικό πανηγύρι κάθε χρόνο ξεκινάει. Την περασμένη Πέμπτη στα πλαίσια του Μήνα Φωτογραφίας ο Κώστας Γουδής έκανε τα εγκαίνια της έκθεσης του Εσώκοσμος στο κέντρο Γραμμάτων και Τεχνών. Ο Κώστας Γουδής είναι καθηγητής μου από το ΤΕΙ και μάλιστα από αυτούς που αγαπούν πολύ την δουλειά τους και θέλουν πραγματικά να διδάξουν τους μαθητές τους. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε το ότι στην έκθεση ήταν πολλοί φοιτητές από πολύ παλιά έτη αλλά και παιδιά που φοιτούν τώρα και φυσικά όλοι οι υπόλοιποι καθηγητές του τμήματος. Η περασμένη Πέμπτη ήταν μία εσωτερική υπόθεση. Μία γιορτή για το Τμήμα Φωτογραφίας. Βρεθήκαμε, είδαμε όμορφες εικόνες, μιλήσαμε για αυτά που κάνουμε τώρα, γι΄ αυτά που ονειρευόμαστε να κάνουμε, φτιάξαμε όμορφες εικόνες με τα αστεία μας, γελάσαμε με αναμνήσεις αλλά και πειράζοντας τους καθηγητές που μας άφηναν και τότε το περιθώριο να το κάνουμε. Ήταν όμορφα. Σαν να μην πέρασε ούτε μία ημέρα από τότε που συναντιόμασταν καθημερινά. Συναντήσαμε και έναν καθηγητή μας που είχαμε χρόνια να δούμε. Ταλαιπωρημένο και γερασμένο από τα χρόνια και για άλλη μία φορά θυμηθήκαμε αυτό που με τόση επιμονή μας έλεγε στο ΤΕΙ όταν μας μάθαινε πραγματική φωτογραφία… «Με την φωτογραφία περνάς καλά, πρέπει να περνάς καλά αλλιώς μην το κάνεις καθόλου»!!



depeche mode - photographic

Τρίτη, Οκτωβρίου 09, 2007

!!!


για να δείτε πως μου φέρονται στην δουλειά!!!

Πέμπτη, Οκτωβρίου 04, 2007

Γιατί μαμα;


τι έγινε ρε παιδιά;
γιατί έχει πέσει τόση δουλεία και τόσο τρέξιμο τον Οκτώβρη;
γιατί η ημέρα έχει μόνο 24 ώρες;
γιατί τρέχουμε και δεν φτάνουμε;
γιατί οι γονείς μου δεν λένε να γυρίσουν από Κρήτη μπας και τρωω και κανένα ζεστό φαγάκι;
γιατί ο καλός μου μετακόμισε και το σπίτι του εδώ και 1 εβδομάδα ολομερής το χτίζουμε το βράδυ γκρεμίζετε; (κοινώς έχει τόσα μαστορέματα που δεν θα τελειώσουμε ποτέ;)
γιατί στο μεταπτυχιακό με βομβαρδίζουν με mail; (ενώ δεν μου έχουν στείλει καν όλα τα βιβλία;)
γιατί γύρισαν περισσότεροι Αθηναίοι από όσους έφυγαν και έχει πάντα κίνηση στους δρόμους;
γιατί 4 Σαββατοκύριακα σερί δουλεύω;
γιατί δεν λέει να περάσει ο %#^^# βήχας;
Ξανά γιατί η ημέρα έχει μόνο 24 ώρες;;;;
και επιτέλους ποιος ταίζει τις γάτες στον κήπο έξω απο το σπίτι μου και έχει δημιουργηθεί γατοτροφείο στην βεράντα μου;