Παρασκευή, Ιουνίου 23, 2006

Έχεις το θράσος να ζητάς αναψυκτικό;


Εχθές το βραδάκι είχε ζέστη… πολύ ζέστη! Και εμείς αποφασίσαμε να βγούμε βόλτα στην Νέα Φιλαδέλφεια! Λάθος, μεγάλο λάθος! Όσοι μένουν εκεί ξέρουν ότι το καλοκαίρι είναι η περίοδος που βράζουν! Καταλήγουμε σε μία μπυραρία που πολλές φορές μας έχει φιλοξενήσει στον κήπο της στο παρελθόν. Τα περισσότερα τραπέζια reserve! Περίεργο… Με λίγη προσπάθεια βρίσκουμε να κάτσουμε. Τελικά η μπυραρία σερβίρει και φαγητό τώρα πια. Έρχεται η κοπέλα για παραγγελία….

Κάπου εδώ θέλω να σημειώσω ότι δεν καπνίζω και δεν πίνω αλκοόλ. Δεν καπνίζω όχι γιατί είμαι αντικαπνίστρια που βγαίνει με πανό στον δρόμο, πρήζει όποιον καπνίζει, φωνάζει για τις βλαβερές συνέπειες του καπνίσματος και κάνει μαύρη την ζωή όσων καπνίζουν αλλά γιατί δεν μου αρέσει η γεύση. Το ίδιο ισχύει και για το αλκοόλ. Τα μόνα που αντέχω είναι τα πολύ γλυκά ποτά, η σαγκρία και οτιδήποτε δεν καταλαβαίνεις την γεύση του αλκοόλ (όχι εσύ που πίνεις σαν νεροφίδα αλλά εγώ που δεν μου αρέσει η γεύση του). Το αλκοόλ για εμένα είναι κάτι σαν τις φακές για τα μικρά παιδιά και το μουρνόλαδο για τους γονείς μας. Είναι μετρημένες οι φορές που έχω μεθύσει και ακόμα πιο λίγες οι φορές που πρόλαβαν οι φίλοι μου να με ζήσουν μεθυσμένη καθώς κοιμάμαι αμέσως! Φυσικά θα αναρωτιέστε «και τι κάνεις όταν βγαίνεις;» Δεν πίνω, ή πίνω αναψυκτικά ή πίνω γλυκά ποτά και ποτέ δεν καταφέρνω να τα τελειώσω! Και δεν είμαι ξενέρωτη καθώς έχω πέσει στην χύτρα όταν ήμουν μικρή και δεν έχω ανάγκη το ποτό τώρα πια για να κάνω κέφι.

Όπως είπα και πιο πριν χθες είχε πολύ ζέστη… και κάτι η ζέστη κάτι η κούραση, νύσταζα τρελά (πως δεν σκότωσα κανένα στην οδήγηση ούτε εγώ ξέρω!). Έρχεται λοιπόν η γκαρσόνα της εν λόγω μπυραρίας…
- Τι θα πάρετε;
- Εγώ μία Coca Cola … (να δροσιστώ και να ξυπνήσω!)
- Δεν σερβίρουμε αναψυκτικά και ροφήματα το βράδυ!
- ???? Καλά Coca Cola ζήτησα όχι τσάι!
- Δυστυχώς δεν σερβίρουμε… να σας φέρω τον κατάλογο;
- Και δεν τον φέρνεις;
Όση ώρα η κοπέλα έλειπε αναρωτιόμασταν γιατί δεν σερβίρουν Coca Cola και καταλήξαμε ότι θα είναι καινούρια και μπερδεύτηκε… γίνονται αυτά βρε αδερφέ στο κάτω κάτω! Θα της είπαν ότι έκλεισε η μηχανή για καφέδες και ροφήματα και μπερδεύτηκε το κορίτσι! Coca Cola σερβίρουν μέχρι και στα club πόσο μάλλον σε συνοικιακές μπυραρίες!
Έρχεται μία άλλη κοπέλα αυτή την φορά με τους καταλόγους. Ωραία σκέφτομαι από μέσα μου θα δροσιστούμε και θα ξυπνήσουμε τώρα…
- Τι θα πάρετε;
- Εγώ μία Coca Cola (τα κλασσικά)
- Δεν σερβίρουμε αναψυκτικά το βράδυ μόνο αν φάτε…
- …???(Α ώστε δεν έχετε κάτι με την Coca Cola Α.Ε. φοβάστε μην μου τρυπήσετε το στομάχι που λένε και οι μαμάδες όταν δεν έχεις φάει και κατεβάζεις αναψυκτικά με βουλιμία) Συγγνώμη που ρωτάω αλλά γιατί;
- Γιατί δημιουργήθηκε κάποια στιγμή ένα πρόβλημα και σταματήσαμε!
- (Σαφέστατη απάντηση! Σαν τι πρόβλημα δηλαδή; σας έπεσε το καφάσι στην μεταφορά και λούσατε τους πελάτες με ανθρακούχους αφρούς;)… Αν παραγγείλω ένα Southern-cola χωρίς το Southern;
- Λυπάμαι… τι θα παραγγείλετε; (άντε μην τα πάρω με όλους εσάς τους αστείους εδώ μέσα!)
- Μια σαγκρία! (δεν με έπαιρνε άλλο)
Μετά από λίγο η παραγγελία φτάνει. Η σαγρία ζεστή! Η ατμόσφαιρα ζεστή. Εγώ να νυστάζω και η κατάσταση να γίνεται χειρότερη όσο πίνω το κρασί. Φυσικά τα σενάρια του γιατί δεν σερβίρουν αναψυκτικά έδιναν και έπαιρναν. Επιστημονική φαντασία και βάλε. Κοινώς το σκίσαμε!
- Αν της ζητήσω πάγο θα με δείρει; ρώτησα
- Δεν νομίζεις ότι παίζεις με την τύχη σου; είπε η κολλητή μου
- Μα είναι σαν κάτουρο! (ντροπή πιπέρι!)
- Αν θέλεις να φτύσει μέσα… καν το!
Τελικά μας έφερε πάγο και δεν έφτυσε απλά μας εκδικήθηκε με το να αργήσει μισή ώρα να έρθει για να πληρώσουμε (σε περίπτωση που ελπίζαμε στο λεωφορείο για επιστροφή την είχαμε κάτσει)!. Έτσι σηκωθήκαμε εμείς για να την βρούμε και να πληρώσουμε… Λες να ήταν στο κελάρι και να έκρυβε τις coca cola και γι’ αυτό να άργησε;

ΥΓ : αν είσαι η γκαρσόνα και διαβάζεις το post δεν έχω τίποτα μαζί σου αλλά με το αφεντικό σου και την ελάχιστη κατανάλωση του!

Πέμπτη, Ιουνίου 15, 2006

Θυμάσαι;

Σήμερα έλαβα ένα e-mail που έλεγε τα εξής:

Η επιλογή έγινε βάσει προτίμησης και... ηλικίας. Οι άνω των τριάντα τις θυμούνται σίγουρα, οι έχοντες λίγα χρόνια να φτάσουν τα πρώτα... άντα μεγάλωσαν με αυτές, ενώ οι μικρότεροι τις γνωρίζουν μόνο από τις διηγήσεις των προηγούμενων, σχηματίζοντας στο μυαλό τους μια εικόνα για την -τότε- τηλεόραση αρκετά αθώα και άνευ ανταγωνισμού. Κι όμως έτσι ήταν.

ΣΛΕΤΖ ΧΑΜΜΕΡ (1986-1988): Από τις πρώτες ξένες σειρές της ελληνικής ιδιωτικής τηλεόρασης. Στα αμερικάνικα μέσα παιζόταν για δύο συναπτά έτη και περίπου 3 χρόνια αργότερα έφτασε και στους ελληνικούς δέκτες. Πρόκειται ουσιαστικά για μια σάτιρα του «macho» ήρωα που έφτιαξε ο Κλιντ Ιστγουντ μέσω των ταινιών με τον Επιθεωρητή Κάλαχαν. Πρωταγωνιστής ήταν ο Ντέιβιντ Ρας, ο οποίος ενσάρκωνε τον αστυνομικό του τίτλου. Κάθε αυτοτελές επεισόδιο ήταν και μια ιστορία που εξελισσόταν στη Νέα Υόρκη, με τους σεναριογράφους να επικεντρώνονται στις γκάφες του Σλέτζ Χάμμερ, αλλά και στην ιδιαίτερη σχέση που είχε με το... όπλο του. Στη σκιά του ήρωα βρισκόταν η συνεργάτης του Ντορί Ντορό, αλλά και ο Αρχηγός Τρανκ, ο οποίος με τις φωνές προσπαθούσε να συνετίσει τον Χάμερ. Χαρακτηριστική ατάκα της σειράς: «Εχε μου εμπιστοσύνη. Ξέρω τι κάνω».

THUNDERCATS (1985-1987): Από τις πρώτες σειρές κινουμένων σχεδίων που δεν ήταν και τόσο... παιδικές. Είναι χαρακτηριστικό πως όταν η κρατική τηλεόραση αγόρασε τα δικαιώματα προβολής, έβαλε την σειρά στη βραδινή ζώνη, αφού το περιεχόμενό της δεν ήταν το πλέον κατάλληλο για τις μικρές ηλικίες. Οι Σναρφ, Μαμ Ρα, Λάιον Ο, Τσιτάρα, Πάνθρο και πολύ άλλοι αντιπροσώπευσαν ένα πλήθος από ανθρωπόμορφες... γάτες που πολεμούσαν τους διάφορους εχθρούς... στην Τρίτη γη. Μέχρι και σήμερα, αποτελεί ίσως την καλύτερη σειρά κινουμένων σχεδίων που προβλήθηκε από την ελληνική τηλεόραση... μετά από τα Στρουμφάκια. Χαρακτηριστικοί έχουν μείνει οι τίτλοι της σειράς με το περίφημο σπαθί των Θάντερ... Θάντερ... Θάντερκατς!!

Η ΠΕΝΤΑΜΟΡΦΗ ΚΑΙ ΤΟ ΤΕΡΑΣ (1987-1990): Πρόκειται για μια σύγχρονη μεταφορά του κλασικού παραμυθιού του 18ου αιώνα. Ηρωας ο Βίνσετ, ένας άνθρωπος-λιοντάρι, τον οποίο ενσάρκωνε ο ηθοποιός Ρον Πέρλμαν. Ο ήρωας της σειράς ήταν ένας διαφορετικός διώκτης του εγκλήματος, έχοντας στο πλευρό του την Κάθριν Τσάντλερ, την οποία έπαιξε με επιτυχία για δύο σεζόν η ηθοποιός Λίντα Χάμιλτον, γνωστή από τον «Εξολοθρευτή». Η αγωνία των τηλεθεατών επικεντρωνόταν κυρίως στο αν θα πάρει «σάρκα και οστά» ο έρωτας του Βίνσετ και της Κάθριν και όχι τόσο στην εξέλιξη της εκάστοτε ιστορίας. Η σειρά ολοκληρώθηκε στην αμερικάνικη τηλεόραση το 1990 έχοντας κερδίσει αρκετά βραβεία και διακρίσεις. Με δεδομένο το μονοπώλιο της κρατικής τηλεόρασης, η σειρά «έσκισε» στην Ελλαδα αποκτώντας πιστούς τηλεθεατές.

Ο ΙΠΠΟΤΗΣ ΤΗΣ ΑΣΦΑΛΤΟΥ (1982-1986): Είναι η πρώτη σειρά που είχε κεντρικό «πρόσωπο» ένα... αυτοκίνητο με φωνή! Παράλληλα, ανέδειξε τον Ντέιβιντ Χάσελχοφ, ο οποίος στη συνέχεια άφησε το τιμόνι και έπιασε το... σωσίβιο για τη γνωστή σειρά «Baywatch». Ο γνωστός σε όλους «Kit» ήταν ένα υπερσύγχρονο αυτοκίνητο (μάρκας Πόντιακ), το οποίο με τη βοήθεια του Μάικλ Νάιτ πολεμούσε το έγκλημα και κάθε μορφή του. Η σειρά απέκτησε φανατικούς θαυμαστές σε ολόκληρο τον κόσμο, όπως και στην Ελλάδα, ενώ έγινε ιδιαίτερη μόδα το... περίφημο ρολόι του Νάιτ. Για τους λάτρεις της ελληνικής βιντεοκασέτας, υπάρχει και η... καλτ απάντηση στον «Kit» από τον Κώστα Βουτσά με τον... «Ιππότη της Λακούβας» και τον «Ψιτ»!

ΑΥΤΟΣ, ΑΥΤΗ ΚΑΙ ΤΑ ΜΥΣΤΗΡΙΑ (1985-1989): Ένα πρώην μοντέλο και ένας -όχι και τόσο επιτυχημένος- ντέτεκτιβ συναντιούνται τυχαία και αποφασίζουν να ανοίξουν από κοινού ένα γραφείο ιδιωτικών υποθέσεων. Αν και η σειρά βασιζόταν σε αστυνομικές ιστορίες, αυτό που την έκανε ξεχωριστή ήταν το χιουμοριστικό στοιχείο της και οι αλήστου μνήμης κόντρες ανάμεσα στον Ντέιβιντ Αντισον και την Μάντλιν Χέις. Κατά κόσμον, Μπρους Ουίλις και Σίμπιλ Σέπερντ. Η σειρά κράτησε τέσσερα χρόνια, έκανε διάσημο τον Μπρους Ουίλις, ενώ στην Ελλάδα ο... Μανούσος Μανουσάκης θέλησε να την μιμηθεί με το «Ταύρο και Τοξότη», στο οποίο έπαιζαν οι Γιάννης Βούρος και Πέγκυ Σταθακοπούλου. Η σύγκριση δική σας...

ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΟΙ ΜΕ ΠΑΙΔΙΑ (1987-1997): Εχουν περάσει εννέα χρόνια από τότε που «έπεσαν» οι τίτλοι τέλους της σειράς, ωστόσο προβάλλεται ακόμα από την ελληνική τηλεόραση και συγκεκριμένα από το TV Μακεδονία. Όταν πρωτοξεκίνησε στους ελληνικούς δέκτες, έκανε ιδιαίτερη αίσθηση γιατί το χιούμορ που χρησιμοποιούσαν οι συντελεστές ήταν ιδιαίτερα «αιχμηρό» με πολλά σεξουαλικά υπονοούμενα. Η οικογένεια των Μπάντις και οι κόντρες της με την Μάρσι και τον Στιβ ήταν αυτό που ξεχώριζε σε κάθε επεισόδιο, με την φιγούρα του «πάτερ φαμίλια» Αλ Μπάντι να μένει χαραγμένη στη μνήμη των τηλεθεατών. Μισούσε την γυναίκα του, την δουλειά του, τα παιδιά του, τον τρόπο ζωής του. Ονειρευόταν την μέρα που θα εγκατέλειπε το παπουτσάδικο, θα έπαιρνε ένα καφάσι μπύρες, μία πίτσα, μία πανύψηλη ξανθιά και θα παρακολουθούσε από την τηλεόραση τον αγώνα της αγαπημένης του ομάδας. Η Πέγκυ, η Κέλλυ και ο Μπαντ συμπλήρωναν το καστ, ενώ δεν ήταν λίγοι οι γνωστοί γκεστ-σταρς που πέρασαν σε διάφορα επεισόδια.

ΑΛΦ, Ο ΕΞΩΓΗΙΝΟΣ (1986-1990): Πως θα σας φαινόταν να συγκατοικούσατε με έναν... εξωγήινο που λατρεύει τις ωραίες γυναίκες, τις γάτες, τις μπύρες και το αιχμηρό χιούμορ; Οι δημιουργοί της κωμικής σειράς «Αλφ, ο εξωγήινος» «προσγείωσαν» τον ήρωα στο γκαράζ της οικογένειας Τάνερ, θέλοντας να δώσουν μια διαφορετική διάσταση στην κινηματογραφική επιτυχία του «ΕΤ». Το αποτέλεσμα ήταν μια σειρά που έκανε ιδιαίτερη επιτυχία όπου κι αν προβλήθηκε και φυσικά στην Ελλάδα. Τέσσερα χρόνια ο Αλφ ήταν ο μεγάλος πρωταγωνιστής διάφορων αστείων γεγονότων, ενώ οι κούκλες με την φιγούρα του έκαναν θραύση. Είχε 12 υποψηφιότητες για βραβεία, ωστόσο δεν κατάφερε να κερδίσει ούτε ένα. Κέρδισε, όμως, μια ξεχωριστή θέση στις καρδιές μας.

ΜΠΙΛ ΚΟΣΜΠΙ (1984-1992): Περίπου 20 χρόνια μετά την επιτυχία στο «I, Spy» (την πρώτη σειρά της αμερικάνικης τηλεόρασης με μαύρο πρωταγωνιστή) ο Μπιλ Κόσμπι μπήκε ξανά στα σπίτια μας μέσω της κωμικής σειράς «The Cosby Show» που προβλήθηκε για οκτώ χρόνια με απόλυτη επιτυχία. Ουσιαστικά, αποτελούσε το ριμέικ του «The Bill Cosby Show» της δεκαετίας '60, με τον ίδιο φυσικά πρωταγωνιστή. Η σειρά βασιζόταν στις διάφορες ιστορίες μιας αφροαμερικάνικης οικογένειας, προεξέχοντος του δόκτωρ Κλιφ Χάξταμπλ που τον ενσάρκωνε ο Κόσμπι, ο οποίος ήταν και στο τιμ των σεναριογράφων. Το «The Cosby Show» ολοκληρώθηκε το 1992, ενώ ο 69χρονος ηθοποιός φρόντισε για την... υστεροφημία του με τις διάφορες περιπέτειες που είχε με την δικαιοσύνη. Αυτή την εποχή πρωταγωνιστεί σε διάφορα σόου στην Αμερική, ενώ φαίνεται να επιστρέφει εκεί όπου ξεκίνησε, δηλαδή στην «stund up comedy», χωρίς πάντως ιδιαίτερη επιτυχία.

ΜΑΚΓΚΑΙΒΕΡ (1985-1992): Μπορείς να φτιάξεις μια βόμβα έχοντας ένα σπιρτόκουτο, έναν σουγιά και μια τσίχλα; Ο ήρωας της σειράς μας μπορούσε. Ο Ανγκους ΜακΓκάιβερ ήταν ένας μυστικός πράκτορας με μοναδικά του "όπλα" το σακίδιο και την εξυπνάδα του. Ο ΜακΓκάιβερ μπορούσε να βρει μία λύση για κάθε πρόβλημα με τον πλέον ευφάνταστο τρόπο, με αποτέλεσμα η ομότιτλη σειρά να σπάσει κάθε ρεκόρ τηλεθέασης στα επτά χρόνια προβολής της. Η κρατική τηλεόραση την έφερε στην Ελλάδα λίγο πριν το τέλος της δεκαετίας του '80, δημιουργώντας ιδιαίτερη μόδα. Η σειρά απέκτησε φανατικούς θαυμαστές, ενώ το ασθενές φύλο δημιούργησε φαν κλαμπ του πρωταγωνιστή. Ο 56χρονος σήμερα, Ρίτσαρντ Ντιν Αντερσον, έγινε διάσημος από τον ρόλο του ΜακΓκάιβερ, ωστόσο δεν είχε ανάλογη επιτυχία όταν έπεσαν οι "τίτλοι τέλους". Απασχόλησε τον Τύπο με τους γάμους του και την ενασχόλησή του με τη μουσική, χωρίς να καταφέρει να απαγκιστρωθεί από τον ρόλο του πράκτορα, τον οποίο κουβαλάει ακόμα και σήμερα.

ΜΑΤΛΟΚ (1986-1995): Από τους πλέον διάσημους δικηγόρους ανά τον κόσμο. Οχι δεν αναφερόμαστε στον Αλέξη Κούγια, αλλά στον Μπεν Μάτλοκ, κατά κόσμο Αντι Γρίφιθ. Για εννέα χρόνια η σειρά "Μάτλοκ" κατάφερε να δημιουργήσει την μόδα... των δικαστηρίων με τον ομώνυμο δικηγόρο να μπαίνει στο ρεκόρ Γκίνες με τις περισσότερες κερδισμένες υποθέσεις. Το ενδιαφέρον της σειράς, που προβλήθηκε από κρατικά και ιδιωτικά κανάλια στην Ελλάδα, δεν επικεντρωνόταν στο αν θα κερδίσει την υπόθεση, αλλά στον τρόπο που θα φτάσει στη λύση του αινίγματος και θα στείλει τον ένοχο πίσω από τα σίδερα. Χαρακτηριστική η μουσική από τους τίτλους της σειράς, όπως χαρακτηριστική και η λατρεία του Μάτλοκ για τα χοτ ντογκ! Ο 80χρονος σήμερα ηθοποιός που ενσάρκωνε τον ήρωα της σειράς πρωτοέγινε διάσημος στην Αμερική από μία κοινωνική σειρά την δεκαετία του '50, ενώ αυτή τη περίοδο γυρίζει την ταινία "Η υπηρέτρια", όπου κρατάει έναν μικρό ρόλο.

Δεν ξεχνάμε κι αυτές:

Ομάδα δράσης 21

Αγγελοι του Τσάρλι

Ποιος είναι το αφεντικό;

Δυναστεία

Fame (στον πυρετό της δόξας

Οι σκληροί του Μαϊάμι

Ντιουκς (Dukes of Hazard)

Το πλοίο της αγάπης (Loveboat)



Ομάδα Α



Πριν χτυπήσει το κουδούνι (Saved by the Bell)

Το Μυστήριο του Χρυσού Πιθήκου

Φοβερό πισωγύρισμα;

Τρίτη, Ιουνίου 06, 2006

ο Πιραντέλο και ο Ερρίκος του – προετοιμασία για μία παράσταση


Την Κυριακή είχα την τύχη να βρεθώ στην παράσταση του Δ. Μαυρίκιου « ο Πιραντέλο και ο Ερρίκος του – προετοιμασία για μία παράσταση» στο θέατρο Ρεξ.
Πραγματικά δεν έχω λόγια να την περιγράψω… ήταν στιγμές που νόμιζα ότι η καρδιά μου θα σπάσει από ενθουσιασμό! Και η Αλέκα Παϊζη καταπληκτική… και η μουσική και ο χορός και όλα! Και τα σκηνικά του Φωτόπουλου… απλά ευφυέστατα! Ο κόσμος έμπαινε από την πίσω είσοδο του θεάτρου σε ένα χώρο σαν αποθήκη όπου βρίσκονταν τα καθίσματα τοποθετημένα αμφιθεατρικά και στην μέση της παράστασης οι θέσεις άρχισαν να περιστρέφονται και η αυλαία να ανοίγει μπροστά μας και να μας αποκαλύπτει την πλατεία του Ρεξ… ήμασταν πάνω στην σκηνή! Απίστευτη αίσθηση και το έργο να διαδραματίζεται πια στα καθίσματα της πλατείας και στον εξώστη!!! Κρίμα που κράτησε τόσο λίγο : (

Πέμπτη, Ιουνίου 01, 2006

Σαββατοκύριακο στο χωριό...Επεισόδιο 00002

Το πρωί το πλοίο έφτασε στο λιμάνι στις 5.30 και αυτό δεν ήταν καλό σημάδι! Τέτοιο ρεκόρ είχαμε να δούμε 15 χρονιά από τότε που το πλοίο ήταν στα νιάτα του (μόλις 10 χρονών!). Σε οποιαδήποτε άλλη περίπτωση θα χαιρόμουν που φτάσαμε τόσο νωρίς, χαρά που συνεπάγεται με το ότι κάποιος σε περιμένει στο λιμάνι να σε μαζέψει. Στην δική μου περίπτωση κάτι τέτοιο δεν ίσχυε και πιο συγκεκριμένα έπρεπε να περιμένω μέχρι τις 6.30 για να μου φέρουν αμάξι από ένα γραφείο ενοικιαζόμενων αυτοκινήτων. Στο τηλέφωνο ο ιδιοκτήτης ήταν σαφής «6.30 με 7.00 θα είμαι εκεί, δεν μπορώ να ξυπνήσω νωρίτερα»! Τι να κάνω, συμβιβάστηκα με την ιδέα και κάθισα να περιμένω με την ελπίδα ότι θα φτάσει το νωρίτερο δυνατό! Στις 7.10 χτυπάει το κινητό μου… το απαντάω και συνειδητοποιώ ότι μιλάω με τον τύπο που στεκόταν ακριβώς δίπλα μου. Το κλείνω. Τον πλησιάζω και τον καλημερίζω…
-Καλημέρα
-Καλημέρα, μου απαντάει
-Αυτό είναι; ( δείχνοντας το fiat panda που ήταν παρκαρισμένο πίσω του)
-Εσείς;
-Τι εγώ;
-Θέλω να πω… ο μπαμπάς σας ή η μαμά σας που είναι;
-(τι τους θέλει, σκέφτομαι, το χέρι μου θα ζητήσει;) Στην Αθήνα!
-Εσείς θα οδηγήσετε;
-Μάλιστα
-Πόσο χρονών είσαστε;
-(εδώ με πιάνουν τα γέλια…)26!
-Α! άρα έχετε και δίπλωμα…
-(χιχι) …και αμάξι αλλά είναι στην Αθήνα και η μοίρα με έριξε σε εσάς (εδώ θέλω να σχολιάσω ότι έχω την κακή συνήθεια να κάνω αστεία σε ξένους που δεν με ξέρουν με την ίδια άνεση που θα τα έκανα και στους κολλητούς μου… φυσικό επόμενο είναι να μην τα εκτιμούν καθώς οι κώδικες που αναπτύσσεις με την παρέα σου διευκολύνουν τέτοιου είδους ¨αστειάκια¨ σε ώρες δύσκολες πχ 7.10 το πρωί. Το αποτέλεσμα είναι πάντα ένα και μοναδικό : ο συνομιλητής σου να σε κοιτάζει σαστισμένα και να απορεί που το βρίσκεις το αστείο, εσύ να χαμογελάς σαν βλάκας και η ατμόσφαιρα να διακατέχεται από αμηχανία. Στην δική μας περίπτωση ο τύπος με κοίταζε με ένα επιπλέον στοιχείο στο βλέμμα του στυλ « δεν το πιστεύω ότι θα σου δώσω το αμάξι μου!»)
-Μάλιστα, μπορώ να το δω;
-Μα σας είπα είναι στην Αθήνα…(χιχι)
-(μην το παρατραβάς κοπελιά γιατί δεν το έχω σε τίποτα να φύγω και να σε παρατήσω στο λιμάνι να πάρεις ταξί!) … στο δίπλωμα αναφέρομαι!
-Α, μάλιστα συγνώμη…
Του το δίνω, το εξετάζει λεπτομερώς, περνάει την φάση της άρνησης (όχι ρε γαμώτο έχει δίπλωμα και θα πρέπει να τις δώσω τα κλειδιά τώρα…) , με κοιτάει, το ξαναελέγχει, με ξανακοιτάει και το παίρνει απόφαση ότι πρέπει να μου δώσει τα κλειδιά του αυτοκινήτου και το συμβόλαιο να πάω στην ευχή της Παναγίας. Γυρίζει την πλάτη του και ανοίγει την πόρτα του αυτοκινήτου σιγά σιγά για να το δεχτεί μέσα του και πριν μπει μέσα την ξανακλείνει με δύναμη…
-Έχετε ξαναενοικιάσει αμάξι από εμάς;
-Φυσικά… πολλές φορές!
-Τι μοντέλο;
-(ωχ τεστ μνήμης… εδώ να πω ότι το αλτσχαιμερ έχει κάνει τα πρώτα του σημάδια αισθητά από τώρα και η ερώτηση μου φάνηκε βουνό) εεε ένα Atos, εεε ένα Matiz,ναι σίγουρα ένα Matiz, εεεε ένα Polo νομίζω παλιότερα…και ένα Yaris κάποια στιγμή… δεν θυμάμαι άλλα (μην με πιέζεις θα σκάσω!)
-Πότε δηλαδή;
-ΑΧ ΔΕΝ ΘΥΜΑΜΑΙ ΛΥΠΗΘΕΙΤΕ ΜΕ… ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΩ ΣΤΗΝ ΓΙΑΓΙΑ ΜΟΥ!
Έσπασα δεν άντεξα το βασανιστήριο το παραδέχομαι. Έπαιξε σκληρό παιχνίδι και κέρδισε! Κατάφερα όμως με αυτόν μου τον λυγμό να του αποσπάσω τα κλειδιά και να γκαζώσω φεύγοντας (για να τον τσιγκλήσω) αφού μου έδειξε λεπτομερώς που βρίσκονταν τα πάντα μέσα στο αμάξι…
Φτάνοντας στο χωριό η γιαγιά μου με περίμενε στην ταράτσα (για να με δεί από τον δρόμο) και με τις γνωστές τσιρίδες ευτυχίας κάθε γιαγιάς με υποδέχτηκε στην σκάλα…
-Που ήσουν καμάρι μου και άργησες;
-Άστα γιαγιά μεγάλη ιστορία… πάλι καλά να λες που τα κατάφερα και πέρασα το τεστ.
-Τι λες πρεπειά μου; (πρεπειά = είσαι ότι πρέπει = χαϊδευτική προσφώνηση στυλ μάτια μου)
-Τίποτα γιαγιά… κομμάτια είμαι πάω για λιώσιμο στο κρεβάτι σου…



ΥΓ : το κρεβάτι της γιαγιάς μου είναι το θεϊκό κρεβάτι… έχει λακουβίτσες και εξογκωματάκια στα σωστά σημεία ώστε να κουλουριάζεσαι τέλεια και να κάνεις τρελούς ύπνους… για οτιδήποτε άλλο μάλλον δεν ενδείκνυται για τους ίδιους ακριβώς λόγους!