Δευτέρα, Ιανουαρίου 28, 2008

Closer Universe

οι Closer... φανταστικοί, σε ταξιδεύουν... εχθές έλιωσα το "Fly in the milk" στο πικαπ(ναι το έχω:) ) αλλά δυστυχώς δεν το εβρισκα να το ανεβάσω... οπότε ας αρκεστουμε στο "Universe" ;)

Δευτέρα, Ιανουαρίου 21, 2008

Μυστήρια στο Πεκίνο... "η λύση"

Όχι να το παινευτώ αλλά μπροστά μου ο Σερλοκ Χολμς είναι οδοντόκρεμα… Όπως σας τα είχα πει είχαν συμβεί φίλοι μου και ακόμη χειρότερα καθώς μάθαμε πως το αμάξι δεν είχε τσουλήσει απλά από τον γερανό αλλά είχε φάει τρελή τούμπα στο πλάι και γκντουπ κάτω!!
Πάντως υπάρχει Θεός… sometimes
Το πρόβλημα λύθηκε, ο καλός μου αποζημιώθηκε και όλα έληξαν όμορφα και ωραία… Μην με ρωτήσετε το πως, γιατί δεν ξέρουμε και ποιοι διαβάζουν ώστε να πούμε λεπτομερώς τι έγινε το κρύο εκείνο βράδυ… Βλέπετε απειλήθηκε κόσμος να χάσει την δουλεία του λόγω του περιστατικού και λέω να το σταματήσω εδώ μην έχουμε κι άλλα κρίμα είναι (αυτή η μεγάλη μου καρδιά θα με φάει)!
Πάντως ο καλός μου, να είναι καλά το παιδί, είναι πολύ $#&*φαρδος! Χωρίς να κάνει τίποτα ήρθε η λύση και του χτύπησε την πόρτα στην κυριολεξία. Ευτυχώς που μαζί με τον βασιλικό ποτίζετε και η γλάστρα που λέει και ο λαός και έχω και εγώ τα τυχερά μου… γιατί μεταξύ μας φίλοι μου αν αυτό είχε τύχει σε εμένα την γκαντέμω και το αμάξι θα μου είχαν διαλύσει και αν έψαχνα και το δίκιο μου θα με έβρισκαν αιμόφυρτη με ένα σημείωμα στο κούτελο για λύτρα προς τον πατέρα. Επίσης παροιμιώδης είναι η φράση φίλου για εμένα που λέει «εσύ παιδάκι μου δεν πετυχαίνεις Νταλίκα σε στενό καουτσουκένιο διάδρομο με πλαστικό τρελομπαλάκι»!!

Τετάρτη, Ιανουαρίου 16, 2008

Μεζεδάκι;



Ακούγεται δυνατά και κατά προτίμηση στο αμάξι Κυριακή σε εκδρομουλα με την παρέα που ξέρει όλους τους στίχους και τραγουδάει επίσης δυνατά!!

Παρασκευή, Ιανουαρίου 11, 2008

Μυστήρια στο Πεκίνο!

Ο καλός μου έχει την τάση να παρκάρει παράνομα με αποτέλεσμα να είναι η χαρά της τροχαίας… και η δυστυχία της τσέπης. Αυτό συμβαίνει κυρίως γιατί έχει μάθει να κυκλοφορεί στο κέντρο με την μηχανή οπότε σε περίπτωση που είναι με αμάξι δεν έχει και την αντίστοιχη υπομονή για να βρει χώρο νόμιμης στάθμευσης!

Εχθές το βράδυ χρειάστηκε να πάει στην Κυψέλη για μία δουλειά. Φαντάζεστε λοιπόν τις επιλογές παρκινγκ που σου δίνονται στην Κυψέλη και το πόσο εύκολο θύμα ήταν. Διπλοπαρκάρει λοιπόν το αμάξι του και κατεβαίνει για 10 λεπτά με το ρολόι και ξαναγυρίζει. Άφαντο το αμάξι! Βγαίνει ο ψιλικατζής- σπιούνος- κουτσομπόλης της γειτονιάς ήρεμος και νηφάλιος (σημειώστε το αυτό) και του λέει « Α! δεν χώραγε το λεωφορείο να περάσει φίλε και στο πήρε η τροχαία». Παίρνει ο καλός σου τηλέφωνο και ξεκινάει η αναζήτηση του χαμένου θησαυρού στις 23.00 το βράδυ γιατί και το αμάξι χρειαζόμασταν και όσο μένει στο γκαράζ πληρώνεις 20€ την ημέρα (μην πω και περισσότερα γιατί δεν θυμάμαι), χώρια οι κλήσεις και ο πινακίδες.

Πρώτη στάση γκαράζ τροχαίας για να πάρουμε τα χαρτιά από το αυτοκίνητο και στην συνέχεια να πάμε στην συνέχεια στα γραφεία. 23.45 στην Αγ. Κωνσταντίνου. Εγώ περιμένω στο αμάξι μου. Γυρίζει ο καλός μου με τα χαρτιά και τα μούτρα μέχρι το πάτωμα. Το αμάξι ήταν διαλυμένο από την μία πλευρά. Χάλια πίσω φτερό και πόρτες όλα μέσα. Όχι απλά βαθουλώματα, μιλάμε για αμάξι-ακορντεόν. Πάμε στην τροχαία στο μεταξουργείο. «πως έγινε το αμάξι έτσι ρε παιδιά;» « δεν ξέρουμε» « ο γκαραζιέρης μου είπε πως το χτύπησε το λεωφορείο εσείς δεν ξέρετε πως έγινε;» « αυτός που το ξέρει; Εμείς δεν είχαμε καμία τέτοια αναφορά, να πάρουμε τον οδηγό του γερανού» «εγώ δεν ξέρω τίποτα έτσι το βρήκα το αμάξι!!!» «βρε το αμάξι ήταν μία χαρά» «εγώ δεν ξέρω τίποτα έτσι το βρήκα». Φτιάχνουμε τα χαρτιά και πάμε πίσω στο παρκινγκ. Εδώ να σημειώσω πως το αμάξι ήταν παλιό και προς πώληση. Έτσι ο καλός μου έκανε μία συμφωνία με τον γκαραζιέρη να το κρατήσει με όλα τα έξοδα δικά του και του το άφησε εκεί με σκοπό να πάει σήμερα να πάρει τα υπάρχοντα του και να του κάνει την μεταβίβαση.

Τρικ κουεστιον… Από ποια πλευρά ήταν χτυπημένο το αμάξι; Γιατί βιάστηκε ο Γκαραζιέρης να πει πως το έκανε το λεωφορείο; Γιατί ο ψιλικατζής- σπιούνος- κουτσομπόλης της γειτονιάς δεν είπε τίποτα για τρακάρισμα που προηγήθηκε του γερανού; Γιατί ο γερανούχος δεν ήξερε τίποτα;

Τρικ απάντηση μη τεκμηριωμένη…
Το αμάξι ήταν χτυπημένο από την μέσα πλευρά και όχι από την εκτεθειμένη πλευρά από την οποία περνούσε το λεωφορείο. Επίσης το αμάξι ήταν διπλοπαρκαρισμένο και σε περίπτωση μεγάλου χτυπήματος από πίσω θα έπρεπε και το από μέσα αμάξι να πάθει ζημιά καθώς ήταν σε απόσταση αναπνοής πράγμα που δεν συνέβη. Ο ψιλικατζής δεν είπε τίποτα για χτύπημα γιατί απλά δεν συνέβη τίποτα τέτοιο εκεί. Το λεοφωρείο απλά δεν έστριβε και ήρθε ο γερανός και το πήρε αλλιώς η πρόταση θα ήταν « Αμαν φίλε λιώμα έγινε το αμάξι σου! δεν χώραγε το λεωφορείο να περάσει το χτύπησε και μετά ήρθε και στο πήρε η τροχαία… μα καλά χαμπάρι δεν πήρες; Που ήσουν όλη η γειτονιά σηκώθηκε στο πόδι»! ο Γκαραζιέρης βιάστηκε να απαντήσει και ο γερανούχος δεν ήξερε τίποτα γιατί φαντάζομαι πως δική τους είναι η βρωμίτσα… τι λέτε και εσείς;

Εγώ λέω πως πήγαν να το λύσουν από την ράμπα του γερανού και τους έφυγε πίσω στην κατηφόρα στα κολωνάκια του Αβραμόπουλου που κοίτα να δεις ίσως να είναι και στραβωμένα (δεν το κοίταξα αλλά έχω σκοπό να το κοιτάξω) ή πάνω σε κάτι άλλο που θα μπορούσε να προκαλέσει τέτοια ανεπανόρθωτη ζημιά … και γι αυτό βιάστηκε και ο άλλος να μας βάλει ιδέες για το λεωφορείο. Φυσικά όταν τον ρωτήσαμε εσύ που το ξέρεις η απάντηση ήταν είδα τα χαρτιά που κρατούσε ο γερανούχος… τα οποία παρεμπιπτόντως δεν λένε τίποτα τέτοιο…

Μάρτυρες όμως δεν υπάρχουν… την ευθύνη την έχει ο γερανός αλλά που να βρεις το δίκιο σου αφού σου λέει «εγώ έτσι το βρήκα»… και το αμάξι απλά τα έφτυσε…! Ευτυχώς που ο καλός μου δεν αγχώνεται για τα υλικά αγαθά και ειδικά τώρα που το αμάξι ήταν παλιό… φαντάζεστε να ήταν πιο καινούριο; Θα μας είχε φτιάξει η τροχαία για τα καλά!!!

Υγ: έξω από την τροχαία στήνουν μπλόκο και με το που σε πιάνει το φανάρι τρέχουν 7 τροχονόμοι (της σχολής ακόμα τα πουλάκια μου μην πάνε πιο μακριά και κουραστούν) και σε ξετινάζουν σε χρόνο ρεκόρ…Τύφλα να ‘χουν οι μετανάστες που προλαβαίνουν και καθαρίζουν μόνο ένα τζάμι…

Δευτέρα, Ιανουαρίου 07, 2008

Ζήτω, ζήτω Ολε!!! updated


Οι ταυρομαχίες γίνονται κάθε Μάιο και ένας ταύρος κοστίζει 60,000€. Κάθε απόγευμα για μία περίοδο τον Μάιο πεθαίνουν στην αρένα περίπου 10 (ανάλογα με το πόσο θα διαρκέσει το θέαμα) και μέχρι να έχουν αυτή την μία άσχημη στιγμή στην ζωή τους μεγαλώνουν σε πολυτέλειες που δεν τις φαντάζεστε, σε μέρη παραδεισένια, με απίστευτη προσοχή και όλες τις ανέσεις… με μόνη τους υποχρέωση να είναι θυμωμένοι…! Εγώ ένα ξέρω… είμαι αρκετά θυμωμένη και τώρα πια σε μεγάλες συχνότητες αλλά κανείς δεν μου παρέχει πολυτέλειες… επίσης η ταύροι και οι αγελάδες του παππού όσο ήρεμοι και να ήταν είχαν μία παρόμοια κακή στιγμή στην ζωή τους που ο παππούς σαν άλλος ταυρομάχος τις «κανόνισε» για δείπνο και φυσικά δεν ζούσαν παραδεισένια! Κοινωνικός ρατσισμός ακόμα και στις αγελαδινές κοινωνίες! (τελος εκπαιδευτικού προγράμματος)

Στην Ισπανία περάσαμε όμορφα, ήρεμα και με πολύ γέλιο (αλλά και συγκινήσεις σχεδόν 10 χρόνια ήταν αυτά) να ‘ναι καλά ο Φερνάντο και οι φίλοι του. Σε γενικές γραμμές…

Τα πλήν:
- Δεν ξέρουν να τρώνε (μικρές μερίδες) ή εμείς τρώμε σαν βόδια και όταν μαθαίνουν το κάνουν με πολύ μεγάλο αντίτιμο ή εμείς με πολύ μικρό «(μιλάω για απλά ταβερνάκια και όχι για κλασσάτα εστιατόρια)!
- Τα supermarket τους καθώς και τα μαγαζιά τους είναι πανάκριβα (για αυτό εφτιαξάν και τα Zara μετ. Θαρα) αλλά μάλλον και οι μισθοί τους είναι υψηλοί (βέβαια ποτέ δεν ήμουν της λογικής αφού έχεις λεφτά πρέπει να στα φάμε»)
- Οι Ισπανοί πετάνε ότι δεν τους χρειάζεται κάτω και ειδικά στα φαγάδικα όπου καθαρίζουν πχ. Την γαριδούλα – στρείδι – ψάρι κτλ και τα αχρείαστα τα στέλνουν στο πάτωμα καθώς και τις χαρτοπετσέτες και τα αποτσίγαρα. Είναι λέει η παράδοση… εγώ πάντως και στο μετρό τα ίδια τους είδα να κάνουν. Είχαν απεργία και οι καθαριστές του μετρό με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένας υπόγειος σκουπιδότοπος… «μα καλά το βλέπεις το χάλι γύρω σου και πίνεις το μπουκάλι την coca cola και το πετάς κάτω μόλις τελειώσει; Τσκ τσκ τσκ»
- Δεν μιλάνε γρι αγγλικά (μικροί μεγάλοι ακόμη και στο αεροδρόμιο αλλά μπορεί αυτό να μας έτυχε εμάς!) και όχι μόνο αυτό, τους λές ότι δεν καταλαβαίνεις στα ισπανικά αυτή την φορά και σου απαντάνε με τεράστιες ισπανικές προτάσεις λες και θα σου έρθει η επιφοίτηση…

Τα συν:
- Είναι καλοί ανάθεμα τους…
- Έχουν χιούμορ και είναι χαμογελαστοί…
- Αφήνουν τεράστιους χώρους μπροστά από τις πολυκατοικίες τους με πάρκα και δέντρα ακόμα και στο κέντρο.
- Δεν μιλάνε γρι αγγλικά (μικροί μεγάλοι ακόμη και στο αεροδρόμιο αλλά μπορεί αυτό να μας έτυχε εμάς!) και όχι μόνο αυτό, τους λές ότι δεν καταλαβαίνεις στα ισπανικά αυτή την φορά και σου απαντάνε με τεράστιες ισπανικές προτάσεις λες και θα σου έρθει η επιφοίτηση… με αποτέλεσμα να έχει σασπένς η κάθε σου παραγγελία σε εστιατόρια η κάθε σου συζήτηση γιατί δεν ξέρεις τι κατάλαβαν τελικά!

Ειδικότερα εμείς νιώσαμε σαν στο σπίτι μας από την πρώτη στιγμή σε βαθμό που μερικές φορές φέρναμε τον Φερναντο σε αμηχανία… πχ. Χτυπάει το τηλέφωνο πάει να το σηκώσει και η Allitnil πετάγεται και του λέει άστο δικό μου είναι!! Και φυσικά αυτός το έκανε σαπουνόπερα μετά… κοινώς το έσκισε!!
Επίσης ο προσωπικός μας Ισπανός μας πήγε και εκδρομούλες και βόλτες με το αμάξι, μου το έδωσε και να το οδηγήσω και πολύ χάρηκα αν και οι δρόμοι τους μερικές φορές κάνουν κάτι κουλές παρακάμψεις! Πήγαμε και στο Τολέδο το οποίο ήταν υπέροχο και το συνιστώ ανεπιφύλαχτα. Εκεί έπαθα και το πρώτο σοκ όπου κρέμασα σαγόνι στην κυριολεξία!! (το δευτερο ήταν με αυτό στο αυτό!)
Γενικότερα το Τολέδο είναι όμορφη, παραμυθένια μεσαιωνική πόλη και το μόνο που σου λείπει είναι να αρχίσεις να κυκλοφορείς με πανοπλία και φορέματα εποχής!
Πήγαμε και σε κάτι γενέθλια που πολλά είδαμε και λίγα καταλάβαμε λόγω της έλλειψης μετάφρασης… βλέπετε ο Φερναντο είναι και κοινωνικό όν και έπρεπε να δει και λίγο τους φίλους του…

Moments to remember:
Βρισκόμαστε οι δυο μας σε ένα φαγάδικο γειτονιάς και προσπαθούμε να παραγγείλουμε… δεν υπάρχει όμως συνεννόηση και ο κατάλογος δεν έχει μετάφραση. Ο ένας σερβιτόρος απογοητεύετε και μας λέει τελικά « Μακαρόνος;» ενθουσιαζόμαστε εμείς και κουνάμε το κεφάλι καταφατικά «coca cola ιντερναθιοναλ?» ξαναλέει αυτός… Ξανακουνάμε το κεφάλι καταφατικά εμείς… Τώρα που βρήκαμε παπά…. ;)

Κατευθυνόμαστε προς το σπίτι όπου θα γίνει το πάρτυ. Ο Φερναντο μας έχει πρήξει για το ότι θα είναι εκεί και ο φίλος του ο Ιγναθιο ο οποίος ήταν επίσης μαζί μας στο Μόναχο αλλά εγώ δεν τον θυμάμαι καθόλου γιατί τις ημέρες που ήμουν εκεί αυτός έλειπε στην Ισπανία οπότε και δεν τον γνώρισα. Το όλο θέμα έχει γίνει ανέκδοτο. Ο Φερνάντο δηλαδή να μου λέει για τον Ιγνάθιο και εγώ να τον δουλεύω ότι και καλά «αχ πότε θα το δούμε αυτό το παιδί που μου έλειψε τόσο πολύ» με ύφος ΜΑ ΣΟΥ ΕΧΩ ΠΕΙ ΔΕΝ ΤΟΝ ΞΕΡΩ! Φθάνουμε στο πάρτυ και ανοίγει (μετά κόπων και βασάνων κάνοντας τα γνωστά ποιος είσαι εσύ δεν σε ξέρω) την πόρτα ο Ιγνάθιο μαζί με έναν άλλο φίλο τους. Ο Φερνάντο μας συστήνει τον Ιγνάθιο και εμείς όπως είναι φυσικό βγάζουμε επιφωνήματα χαράς του στυλ επιτέλους σε γνωρίζουμε. Στο καπάκι όμως μας συστήνει και τον άλλο φίλο του για τον οποίο όμως δεν έχει αναφερθεί τίποτα οπότε και εμείς του δίνουμε έναν απλό χαιρετισμό χωρίς καθόλου ενθουσιασμό. Αυτό ήταν παρεξηγήθηκε αυτός ότι «ολες οι γκόμενες λυσσάνε για τον Ιγναθιο και για εμένα καμία» κτλ κλτ… υποψιάζομαι ότι γελούσαν όλο το βράδυ με αυτό αλλά δεν υπήρχαν υπότιτλοι!!! (μεταξύ μας τρελό γκομενακι ο Ιγναθιο… χιχι)

ίσως το πιο σπαστικό έθιμο που έχω συναντήσει σε ξένη χώρα!!! η κλήρωση του εθνικού χριστουγεννιάτικου λαχείου! κάθε σπίτι που σέβεται τον εαυτό του βλέπει εκείνη την στιγμή το κρατικό κανάλι, κάθε ραδιοφωνικός και τηλεοπτικός σταθμός αναμεταδίδει, κάθε αυτοκίνητο κυκλοφορεί στους δρόμους και ακούει την κλήρωση... τα πιτσιρίκια τσιρίζουν για σχεδόν 6 ώρες και μετά σου μένει η σπαστική μελωδία στα αυτιά για μέρες... συγχωρήστε με για την γκρίνια αλλά αν θεωρείτε τα κάλαντα βασανισμό των αυτακίων σας τότε πρέπει να ακούσετε αυτό για 6 ώρες!!!! (φήμες λένε οτι οι μαμάδες είναι πολύ υπερήφανες για τα παιδάκια τους βλ. Βασιλάκης Καΐλας, που παίρνουν μέρος καθώς και ότι είναι απο συγκεκριμένο σχολείο με παράδοση χρόνων στις χριστουγεννιάτικες κληρώσεις)






Αυτά… και εις άλλα με υγεία!!!

υγ: βγάλαμε και φωτογραφίες μέσα στο αεροπλάνο της Ολυμπιακής για να έχουμε να λέμε στα παιδιά μας... πήραμε και τα απαραίτητα σουβενίρ ;)

Τετάρτη, Ιανουαρίου 02, 2008

2008!!

Φέτος οι γιορτές για εμένα δεν είχαν καμία σχέση με τις περυσινές... μόνο ξεκούραση, καλή παρέα και τίποτα ακραίο… το μαγουλάκι φράπα από τον ύπνο και δώστου ξεκούραση. Δεν μπορώ να πω πάντως και τις βόλτες μου έκανα και το ταξιδάκι μου (για το οποίο θα σας γράψω αργότερα όταν οργανώσω τις σκέψεις μου) και τα φαγοπότια μου αλλά υπό την επήρεια της γνωστής νιρβάνας (που ακόμα δεν έχω καταλάβει από πού πηγάζει). Πάντως μου αρέσει έτσι κ ελπίζω να είναι το ίδιο ήρεμο όλο το 2008. Σας εύχομαι τα καλύτερα με υγεία, πολύ αγάπη και γέλιο!!!