Ζήτω, ζήτω Ολε!!! updated

Οι ταυρομαχίες γίνονται κάθε Μάιο και ένας ταύρος κοστίζει 60,000€. Κάθε απόγευμα για μία περίοδο τον Μάιο πεθαίνουν στην αρένα περίπου 10 (ανάλογα με το πόσο θα διαρκέσει το θέαμα) και μέχρι να έχουν αυτή την μία άσχημη στιγμή στην ζωή τους μεγαλώνουν σε πολυτέλειες που δεν τις φαντάζεστε, σε μέρη παραδεισένια, με απίστευτη προσοχή και όλες τις ανέσεις… με μόνη τους υποχρέωση να είναι θυμωμένοι…! Εγώ ένα ξέρω… είμαι αρκετά θυμωμένη και τώρα πια σε μεγάλες συχνότητες αλλά κανείς δεν μου παρέχει πολυτέλειες… επίσης η ταύροι και οι αγελάδες του παππού όσο ήρεμοι και να ήταν είχαν μία παρόμοια κακή στιγμή στην ζωή τους που ο παππούς σαν άλλος ταυρομάχος τις «κανόνισε» για δείπνο και φυσικά δεν ζούσαν παραδεισένια! Κοινωνικός ρατσισμός ακόμα και στις αγελαδινές κοινωνίες! (τελος εκπαιδευτικού προγράμματος)

Στην Ισπανία περάσαμε όμορφα, ήρεμα και με πολύ γέλιο (αλλά και συγκινήσεις σχεδόν 10 χρόνια ήταν αυτά) να ‘ναι καλά ο Φερνάντο και οι φίλοι του. Σε γενικές γραμμές…

Τα πλήν:
- Δεν ξέρουν να τρώνε (μικρές μερίδες) ή εμείς τρώμε σαν βόδια και όταν μαθαίνουν το κάνουν με πολύ μεγάλο αντίτιμο ή εμείς με πολύ μικρό «(μιλάω για απλά ταβερνάκια και όχι για κλασσάτα εστιατόρια)!
- Τα supermarket τους καθώς και τα μαγαζιά τους είναι πανάκριβα (για αυτό εφτιαξάν και τα Zara μετ. Θαρα) αλλά μάλλον και οι μισθοί τους είναι υψηλοί (βέβαια ποτέ δεν ήμουν της λογικής αφού έχεις λεφτά πρέπει να στα φάμε»)
- Οι Ισπανοί πετάνε ότι δεν τους χρειάζεται κάτω και ειδικά στα φαγάδικα όπου καθαρίζουν πχ. Την γαριδούλα – στρείδι – ψάρι κτλ και τα αχρείαστα τα στέλνουν στο πάτωμα καθώς και τις χαρτοπετσέτες και τα αποτσίγαρα. Είναι λέει η παράδοση… εγώ πάντως και στο μετρό τα ίδια τους είδα να κάνουν. Είχαν απεργία και οι καθαριστές του μετρό με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένας υπόγειος σκουπιδότοπος… «μα καλά το βλέπεις το χάλι γύρω σου και πίνεις το μπουκάλι την coca cola και το πετάς κάτω μόλις τελειώσει; Τσκ τσκ τσκ»
- Δεν μιλάνε γρι αγγλικά (μικροί μεγάλοι ακόμη και στο αεροδρόμιο αλλά μπορεί αυτό να μας έτυχε εμάς!) και όχι μόνο αυτό, τους λές ότι δεν καταλαβαίνεις στα ισπανικά αυτή την φορά και σου απαντάνε με τεράστιες ισπανικές προτάσεις λες και θα σου έρθει η επιφοίτηση…

Τα συν:
- Είναι καλοί ανάθεμα τους…
- Έχουν χιούμορ και είναι χαμογελαστοί…
- Αφήνουν τεράστιους χώρους μπροστά από τις πολυκατοικίες τους με πάρκα και δέντρα ακόμα και στο κέντρο.
- Δεν μιλάνε γρι αγγλικά (μικροί μεγάλοι ακόμη και στο αεροδρόμιο αλλά μπορεί αυτό να μας έτυχε εμάς!) και όχι μόνο αυτό, τους λές ότι δεν καταλαβαίνεις στα ισπανικά αυτή την φορά και σου απαντάνε με τεράστιες ισπανικές προτάσεις λες και θα σου έρθει η επιφοίτηση… με αποτέλεσμα να έχει σασπένς η κάθε σου παραγγελία σε εστιατόρια η κάθε σου συζήτηση γιατί δεν ξέρεις τι κατάλαβαν τελικά!

Ειδικότερα εμείς νιώσαμε σαν στο σπίτι μας από την πρώτη στιγμή σε βαθμό που μερικές φορές φέρναμε τον Φερναντο σε αμηχανία… πχ. Χτυπάει το τηλέφωνο πάει να το σηκώσει και η Allitnil πετάγεται και του λέει άστο δικό μου είναι!! Και φυσικά αυτός το έκανε σαπουνόπερα μετά… κοινώς το έσκισε!!
Επίσης ο προσωπικός μας Ισπανός μας πήγε και εκδρομούλες και βόλτες με το αμάξι, μου το έδωσε και να το οδηγήσω και πολύ χάρηκα αν και οι δρόμοι τους μερικές φορές κάνουν κάτι κουλές παρακάμψεις! Πήγαμε και στο Τολέδο το οποίο ήταν υπέροχο και το συνιστώ ανεπιφύλαχτα. Εκεί έπαθα και το πρώτο σοκ όπου κρέμασα σαγόνι στην κυριολεξία!! (το δευτερο ήταν με αυτό στο αυτό!)

Γενικότερα το Τολέδο είναι όμορφη, παραμυθένια μεσαιωνική πόλη και το μόνο που σου λείπει είναι να αρχίσεις να κυκλοφορείς με πανοπλία και φορέματα εποχής!
Πήγαμε και σε κάτι γενέθλια που πολλά είδαμε και λίγα καταλάβαμε λόγω της έλλειψης μετάφρασης… βλέπετε ο Φερναντο είναι και κοινωνικό όν και έπρεπε να δει και λίγο τους φίλους του…

Moments to remember:
Βρισκόμαστε οι δυο μας σε ένα φαγάδικο γειτονιάς και προσπαθούμε να παραγγείλουμε… δεν υπάρχει όμως συνεννόηση και ο κατάλογος δεν έχει μετάφραση. Ο ένας σερβιτόρος απογοητεύετε και μας λέει τελικά « Μακαρόνος;» ενθουσιαζόμαστε εμείς και κουνάμε το κεφάλι καταφατικά «coca cola ιντερναθιοναλ?» ξαναλέει αυτός… Ξανακουνάμε το κεφάλι καταφατικά εμείς… Τώρα που βρήκαμε παπά…. ;)

Κατευθυνόμαστε προς το σπίτι όπου θα γίνει το πάρτυ. Ο Φερναντο μας έχει πρήξει για το ότι θα είναι εκεί και ο φίλος του ο Ιγναθιο ο οποίος ήταν επίσης μαζί μας στο Μόναχο αλλά εγώ δεν τον θυμάμαι καθόλου γιατί τις ημέρες που ήμουν εκεί αυτός έλειπε στην Ισπανία οπότε και δεν τον γνώρισα. Το όλο θέμα έχει γίνει ανέκδοτο. Ο Φερνάντο δηλαδή να μου λέει για τον Ιγνάθιο και εγώ να τον δουλεύω ότι και καλά «αχ πότε θα το δούμε αυτό το παιδί που μου έλειψε τόσο πολύ» με ύφος ΜΑ ΣΟΥ ΕΧΩ ΠΕΙ ΔΕΝ ΤΟΝ ΞΕΡΩ! Φθάνουμε στο πάρτυ και ανοίγει (μετά κόπων και βασάνων κάνοντας τα γνωστά ποιος είσαι εσύ δεν σε ξέρω) την πόρτα ο Ιγνάθιο μαζί με έναν άλλο φίλο τους. Ο Φερνάντο μας συστήνει τον Ιγνάθιο και εμείς όπως είναι φυσικό βγάζουμε επιφωνήματα χαράς του στυλ επιτέλους σε γνωρίζουμε. Στο καπάκι όμως μας συστήνει και τον άλλο φίλο του για τον οποίο όμως δεν έχει αναφερθεί τίποτα οπότε και εμείς του δίνουμε έναν απλό χαιρετισμό χωρίς καθόλου ενθουσιασμό. Αυτό ήταν παρεξηγήθηκε αυτός ότι «ολες οι γκόμενες λυσσάνε για τον Ιγναθιο και για εμένα καμία» κτλ κλτ… υποψιάζομαι ότι γελούσαν όλο το βράδυ με αυτό αλλά δεν υπήρχαν υπότιτλοι!!! (μεταξύ μας τρελό γκομενακι ο Ιγναθιο… χιχι)

ίσως το πιο σπαστικό έθιμο που έχω συναντήσει σε ξένη χώρα!!! η κλήρωση του εθνικού χριστουγεννιάτικου λαχείου! κάθε σπίτι που σέβεται τον εαυτό του βλέπει εκείνη την στιγμή το κρατικό κανάλι, κάθε ραδιοφωνικός και τηλεοπτικός σταθμός αναμεταδίδει, κάθε αυτοκίνητο κυκλοφορεί στους δρόμους και ακούει την κλήρωση... τα πιτσιρίκια τσιρίζουν για σχεδόν 6 ώρες και μετά σου μένει η σπαστική μελωδία στα αυτιά για μέρες... συγχωρήστε με για την γκρίνια αλλά αν θεωρείτε τα κάλαντα βασανισμό των αυτακίων σας τότε πρέπει να ακούσετε αυτό για 6 ώρες!!!! (φήμες λένε οτι οι μαμάδες είναι πολύ υπερήφανες για τα παιδάκια τους βλ. Βασιλάκης Καΐλας, που παίρνουν μέρος καθώς και ότι είναι απο συγκεκριμένο σχολείο με παράδοση χρόνων στις χριστουγεννιάτικες κληρώσεις)

Αυτά… και εις άλλα με υγεία!!!

υγ: βγάλαμε και φωτογραφίες μέσα στο αεροπλάνο της Ολυμπιακής για να έχουμε να λέμε στα παιδιά μας... πήραμε και τα απαραίτητα σουβενίρ ;)