εκπληξηηηηηη!!!

Από εχθές κάτι δεν μου πήγαινε καλά. Σαν να είχα μία περίεργη ανησυχία, άγχος χωρίς λόγο και δώστου να ξεφυσάω. Δεν με βόλευε και ο καναπές με τίποτα και αυτό με έβαλε σε σκέψεις. Ούτε λόγος φυσικά για διάβασμα. Πήρα τον αδερφό μου στην Κρήτη. Μου μιλούσε κοφτά και περίεργα. «Άντε σαν πολύ δεν τράβηξε αυτό το αστείο; Δεν βαρέθηκες στην Κρήτη; Άντε γύρνα πίσω ντε!» είπα. «Μπα κανένα αστείο μικρή… δεν γυρίζω» μου απάντησε. Στην αρχή σκέφτηκα πως κάτι τρέχει (ψίλοι στα αυτιά μου μπήκανε βρε πωπωπω!!!) αλλά μετά είπα να μη κάνω υποθέσεις και μου μπαίνουν ιδέες και έφαγα τέσσερις πέντε κουραμπιέδες για να ξεχαστώ. Οι γονείς μου όπως πάντα στην θέση τους. Ο μπαμπάς μπροστά στην τηλεόραση με το σταυρόλεξο σε ετοιμότητα για τις διαφημίσεις και η μαμά πότε στην κουζίνα, πότε στο σαλόνι μαζί μου. Κάτι όμως δεν πήγαινε καλά. Είπα να μην γυρίσω σπίτι μου. Είπα να κοιμηθώ εκεί να μου περάσει και το άγχος γιατί μόνη μου στο σπίτι δεν θα έλυνα τίποτα. Και δεν είχα και κουραμπιέδες για να συνεχίσω την θεραπεία.
Τα ξημερώματα κατά τις 6.00 ακούω έναν περίεργο θόρυβο στην πόρτα, μετά κλειδιά και μετά βήματα στο σαλόνι. Αμάν λέω την κάτσαμε. Νατα Νατα!! Το προαίσθημα μου μέσα…! Ξαφνικά ανοίγει η πόρτα του διαδρόμου και ακούω ένα παιχνιδιάρικο σφύριγμα. Μετά ακούω την μαμά μου να τσιρίζει σαν την Ζουμπουλία. Πάω να σηκωθώ (μέχρι να κουνήσω το ένα πόδι βρωμίζει το άλλο που λέει και η μαμά μου) και να σου ο αδερφός μου στην πόρτα… «Γύρισες;» τον ρώτησα μέσα στον ύπνο μου… «Μόνο για Σκ!»…
Μέσα στο ξημέρωμα είπαμε εν τάχει όλα μας τα νέα. Αυτό το Σκ θα κολλήσω πάνω του σαν βδέλλα το αποφάσισα… Άχ πόσο μου αρέσουν οι εκπλήξεις…. ;)))