Φωτά, κάμερα... πάμε!!!

…. 10, 9, 8, 7 …
-Γρήηηηγορα πάρε την μικρή αγκαλιά και τρέχα έξω…
-Ωχ ναι…
… 3, 2,1 !!! Καλή χρονιααααααά!
- Έλα μέσα καλέ θα παγώσεις…. Με το δεξί τούρμπο με το δεξί!

Αυτά ήταν τα λόγια της ξαδέλφης μου προς τον αδερφό μου (ή αλλιώς Γκαστόνε) λίγο πριν μπει το 2007 καθώς προσπαθούσε να υποδεχτεί το νέο έτος ενώ ταυτόχρονα τον πέταγε έξω από το σπίτι για να της κάνει ποδαρικό!
Το 2007 μας βρήκε οικογενειακός στο σαλόνι μπροστά στο τζάκι να βλέπουμε Παπαδόπουλο. Ο μέσος όρος ηλικίας τα 50 καθώς στην παρέα ήτω και η 94χρονη γιαγιά αλλά και η 2χρονη δισέγγονή της με αποτέλεσμα το νούμερο να μειώνεται αισθητά. Κάθε χρόνο τέτοια ημέρα την περνάμε σε Κρητικό κέντρο αλλά για λόγους που δεν είναι της παρούσης φέτος βρεθήκαμε καλοντυμένοι και φρεσκοξυρισμένοι (αμφότεροι) να χαζεύουμε τον Κιμούλη να τραγουδάει Σαββόπουλο και να γελάμε με την μικρή που προσπαθούσε να χορέψει με το καλό της φορεματάκι αλλά γλιστρούσε στο παρκε… Φέτος κέρδισα και το φλουρί… φυσικά από λάθος γιατί σε κάτι τέτοια ο Μητσοτάκης μπροστά μου είναι ο ποιο τυχερός άνθρωπος στον πλανήτη! Ο Μ βλέπετε μπέρδεψε τις ηλικίες και ενώ ήταν η σειρά του Γκαστόνε να πάρει κομμάτι αυτός το έδωσε σε εμένα… φυσικά προσπάθησα να διορθώσω το λάθος γιατί μου φορτώθηκαν και 2 χρόνια στην πλάτη από το πουθενά αλλά ήταν αργά. Ο Γκαστόνε θεωρήθηκε μικρότερος αλλά και τυχερός καθώς κανείς δεν λέει ότι κέρδισα εγώ το φλουρί! Για την ακρίβεια όλοι λένε «στην δική μας πίτα το φλουρί το πήρε η Τριλιαν αλλά από λάθος του Μ γιατί το κομμάτι ήταν του Α.»… Άλλά και εγώ πήρα την εκδίκηση μου… δεν πρόλαβε να πάει 12.30 και εξαφανίστηκα με ιλιγγιώδη ταχύτητα μέσα σε ένα σύννεφο σκόνης με το supercar στην Κηφισίας.
- Τα κορίτσια έχουν πάρτυ και θα είναι όλοι εκεί… όσο έχω καιρό πρέπει και εγώ να γλεντήσω γιατί έτσι όπως το πάτε εσείς θα βγάλετε και την γιαγιά μικρότερη από εμένα… καληνύχτα και χρόνια πολλά…!! (to the bat mobil!)
- …. Να προσέχεις μην τρέχεις και να σε γυρίσει κάποιος το πρωι…ακούστηκε η φωνή της μάνας από το βάθος!
- … (τι να προσέχω δηλαδή; Το αμάξι είναι ποιο αργό και από την καθυστέρηση και θα πάω σε ένα σπίτι που είναι δίπλα στο δικό μας…)

Μουσική… Ντριιιιιιιινννννν,
Δυνατή μουσική… Ντριιιιιιιινννννν,
Ντριιιιιιιινννννν, μπαμ, μπούμ
(κλωτσιές στην πόρτα…) Ξαφνικά ανοίγει. Ο νεαρός πίσω από την πόρτα με κοιτά απορημένος καθώς προσπαθώ να ξαναβάλω τα τακούνια (γιατί κλωτσιές με τακούνι ακόμα δεν μπορώ να ρίξω, δεν την έχω εξελίξει τόσο την τεχνική μου ακόμα!)
- Καλή χρονιάααα
- Καλή χρονιά και σε εσένα… όλα εντάξει;
Δεν πρόλαβα να απαντήσω καθώς είχα είδη κάνει κάποια βήματα στο σαλόνι και είχαν αρχίσει να δέχομαι επίθεση από τους βάρβαρους με απώτερο σκοπό τους Διονυσιακούς χορούς! Εδώ να σημειώσω ότι η συγκεκριμένη παρέα είναι πολύ χορευταράδες… κοινώς δεν βάζουν κώλο κάτω…και όχι μόνο αυτό αλλά έχουν και το σύνδρομο της άγριας Δύσης «χόρεψε αλλιώς θα σου πυροβολήσω τα πόδια». Αλίμονο σε αυτόν που δεν υπακούει. Φυσικά επειδή με τα χρόνια το να χορεύεις απλά δεν έχει ενδιαφέρον έχουν ενταχθεί στην όλη διαδικασία και ποικίλες καραγκιοζιές του στυλ «κάνω ότι λέει το τραγούδι» ή «χορεύω πρόστυχα για να σε κομπλάρω» ή βάζω πάνω μου παντώς είδους γουναρικό, φτερό, πούπουλο ή τρέντυ αξεσουάρ για να μπορώ να το κουνάω, τραβάω, δαγκώνω ώστε όλοι οι τριγύρω να λιώνουν στο γέλιο με την ευρηματικότητα μου. Την τελευταία φορά έπεσαν και μαστιγώματα! (Μην πάει ο νους σας στο πονηρό την ζώνη του είχε βγάλει ο χριστιανός και έδερνε απαλά όποιον τολμούσε να γελάσει…). Θα μπορούσα να ανεβάσω και βιντεάκια αλλά πολύ φοβάμαι ότι θα αναγνωρίσετε κάποιον και θα χάσει την αξιοπρέπεια του στον έξω κόσμο! Η βραδιά κύλησε με χορό, σπασίματα (κατά λάθος αλλά και επίτηδες- από του χρόνου ο καθένας με το σερβίτσιο του γιατί τα σπάσαμε όλα), Φλωρινιώτη (τρελό γέλιο) και απίστευτες ατάκες. Φυσικά υπήρξαν και τα παρατράγουδα με νυν, πρωην και διάφορους τρελούς συνδυασμούς των παραπάνω, από αυτούς που αν δεν έχει ένα πάρτυ που σέβεται τον εαυτό του δεν θεωρείται επιτυχημένο.
Κατά τις 7 το πρωί μπήκαν τα νησιώτικα και ακολούθησαν τα τσιφτετέλια όπου επειδή δεν υπήρχαν τραπέζια στον χώρο οι κοπέλες που χόρευαν κινδύνεψαν να γκρεμοτσακιστούν από τα αυτοσχέδια σκαλοπάτια που δημιουργούσαν για να ανέβουν πάνω… ξαφνικά από το μπαλκόνι μπήκε ο Γ με ένα τραπέζι αγκαλιά και φώναξε «Εδώ το τραπέζι το καλό το επαγγελματικοοοοο!!!»… την συνέχεια την φαντάζεστε!
Κατά τις 8,30 ήμουν σπίτι… στις 13,00 ήρθαν και με ξύπνησαν οι γονείς. Στο τραπέζι στην νονά ένιωθα σαν να με έδερναν όλη νύχτα…

Άντε και καλή χρονιά να έχουμε και πάντα τέτοια!!!