Δευτέρα, Οκτωβρίου 23, 2006

Α ρε Π. δεν τα είχαμε υπολογίσει σωστά…!

Όταν ήμασταν μικροί (στην εφηβεία) με τον φίλο μου τον Π. σε μία περίοδο απογοήτευσης από δήθεν φίλους είχαμε αποφασίσει ότι το χέρι μας στην φωτιά δεν θα το ξαναβάλουμε για κανέναν. Μάλιστα με το πέρασμα των χρόνων για να δείξουμε την εκτίμηση και την αγάπη μας για κάποιον χρησιμοποιούμε την έκφραση «…αυτόν τον βλέπω στον γάμο μου». Με αυτόν τον τρόπο καταφέρναμε να εξηγήσουμε ο ένας στον άλλο πόσο σημαντικός ήταν κάποιος καινούριος άνθρωπος στην ζωή μας. Έτσι εκ του ασφαλούς εξακολουθούσαμε να μην βάζουμε το χέρι μας σε κίνδυνο για κανέναν και δείχναμε ότι παρόλα αυτά υπάρχουν άτομα που αν η φιλία μας αντέξει τις κακουχίες αξίζει να τους έχεις δίπλα σου σε μία από τις σημαντικότερες στιγμές της ζωής σου. Εδώ να σας προλάβω και να σημειώσω ότι η λέξη Γάμος στην συγκεκριμένη πρόταση δεν συμβολίζει απαραιτήτως το μυστήριο αυτό καθαυτό ή την συγκεκριμένη ημέρα στην ζωή κάθε ανθρώπου αλλά γενικότερα αντιπροσωπεύει όλες τις σημαντικές στιγμές στις οποίες θέλεις να έχεις δίπλα σου αυτούς που αγαπάς αληθινά και το σημαντικότερο αυτούς που σε αγαπάνε αληθινά. Όλα αυτά τα χρόνια λίγοι έχουν καταφέρει να είναι υποψήφιοι προσκλητηρίου τόσο στην δική μου λίστα όσο και στου Π. (μεταφορικλι σπικινγκ πάντοτε). Όχι ότι είναι φυσικά κάποιου είδους καταξίωση να καταφέρει κάποιος κάτι τέτοιο, τους στυλ and the Oscar goes to… , αλλά όσο να πεις ο καθένας από εμάς έχει τον δικό του τρόπο να ξεχωρίζει τους ανθρώπους που τον περιτριγυρίζουν. Ο δικός μας τρόπος ήταν αυτός!
Τι γίνεται όμως όταν τελικά η π%$@#% η ζωή σε διαψεύδει (γι αυτό και ποτέ μην λες ποτέ) και τελικά για άλλη μία φορά βρίσκεται κάποιος τον οποίο εκτιμάς τόσο, σέβεσαι τόσο, αγαπάς τόσο και τελικά βάζεις το χέρι σου στην φωτιά γι αυτόν; Και τι γίνεται όταν η Π%$@#% η ζωή με Π κεφαλαίο αυτή την φορά έρχεται να σου δείξει ότι τελικά είχες δίκιο όταν στην εφηβεία σου αποφάσιζες το αντίθετο; Και τι γίνεται όταν αυτός που εκτιμάς τόσο σε απογοητεύει σε τέτοιο βαθμό (μιλάμε για συνεχόμενα αδειάσματα που δεν έχουν σταματημό) που η απογοήτευση είναι διπλή και τρίδιπλη από όλες αυτές που έχεις εισπράξει έως τώρα; Και τι γίνεται που η πρόσκληση είναι ανοιχτή και το χέρι σου καμένο;

12 Comments:

Blogger An-Lu είπε και λάλησε...

Αυτομουτζώνεσαι, παίρνεις τις αποφάσεις σου και προχωράς παρακάτω...

1:56 μ.μ.  
Blogger Gogo είπε και λάλησε...

Γίνεται οτι πρέπει να δεχτούμε οτι ανήκει στην ανθρώπινη φύση μας το να τείνουμε να πιστέψουμε οτι ο Χ άνθρωπος είναι σωστός και αξίζει την αφοσίωση μας. Επίσης, έχει να κάνει με την ελπίδα που ποτέ δεν πεθαίνει...

2:19 μ.μ.  
Blogger snikolas είπε και λάλησε...

Η An_lu έχει ένα δίκιο. Λες πως “μιλάμε για συνεχόμενα αδειάσματα που δεν έχουν σταματημό”!!! Πως είναι δυνατόν να μην πήρες χαμπάρι νωρίτερα;

Εδώ βλέπεις να “πουλάνε” τα ίδια τους τα αδέρφια μερικοί η τον η την σύζυγο, στους φίλους θα κολλήσουν; Όπως και να έχει το πράγμα, η ζωή συνεχίζεται.

3:23 μ.μ.  
Blogger sorry_girl είπε και λάλησε...

Αν αποφασίζαμε εξ' αρχής να μην το βάλουμε στη φωτιά για κανέναν, θα έιμασταν απελπιστικά μόνοι.
Οπότε κάνεις αυτό που είπε και η An-lu.Δύο δαχτυλάκια στον καθρέφτη μπροστά, ένα κούνημα της κεφάλας υποτιμητικό, ένα σφηνάκι για το δρόμο κι έτοιμη.

3:25 μ.μ.  
Blogger sorry_girl είπε και λάλησε...

Mμμννναι."ήμασταν" ήθελα να πω.
(αχ πως μου τη δίνουν τα ορθογραφικά μου ααχχχ!δαχτυλάκι και σφηνάκι, στην υγειά μας!)

3:26 μ.μ.  
Blogger unpaiktable είπε και λάλησε...

Δυστυχώς στη ζωή πρέπει να περιμένουμε τα πάντα και τίποτα, ταυτόχρονα..

4:18 μ.μ.  
Blogger tzo είπε και λάλησε...

Δεν πιστεύω να λες για μένα!
Α! και πες μου να ξέρω. Να σε πρίξω στις ερωτήσεις για το ποιόν λες η να μην ρωτήσω καθόλου γιατί δεν πρόκειται να μου πεις!
Αλλά πες μου plz....
Μι μι μι μι.....

4:53 μ.μ.  
Blogger UrbanTulip είπε και λάλησε...

αντιλαμβάνεσαι ότι οι άνθρωποι και οι καταστασεις αλλάζουν και ότι δυστυχώς ακόμα και οι "σταθερές" φιλίες είναι εύθραστες.Από την άλλη μερικοί άνθρωποι δεν είναι πια στη ζωή μας, για καθόλου τυχαίους λόγους...οποτε ψάξε το.

5:22 μ.μ.  
Blogger Trilian είπε και λάλησε...

An-lu : σε αυτή την φάση βρίσκομαι…

Gogo : αυτό με έφαγε η ελπίδα που είναι και αθάνατη ανάθεμα την

Nikola : όπως είπε η Γωγώ η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία και δυστυχώς κάποιες φορές εθελοτυφλούμε μήπως και φτιάξουν τα πράγματα.

Sorry girl : …και πως την φοβάμαι την μοναξιά δεν φαντάζεσαι…

Unpaiktable : unpaiktable ατάκα

Allitnil : που να σκάσεις δεν σου λέω (φυσικά και μιλάω για εσένα…χιχιχι)

Urbantulip : όπως τα λες «οι άνθρωποι και οι καταστάσεις αλλάζουν»

Deadend : πάντα μεταφορικλι σπικινγκ (να κλεφτείς την καλύτερη δουλεία θα κάνεις)

11:19 π.μ.  
Blogger YO!Reeka's είπε και λάλησε...

χμ μια τέτοια περίπτωση έχω κι εγώ και την έχω βάλει «στον πάγο». πάντως να σου πω τη μαύρη αλήθεια δεν με νοιάζει πια όσο κάποτε. πιστεύω αυτό θα σου συμβεί στη συνέχεια.

3:35 μ.μ.  
Blogger tzo είπε και λάλησε...

Χμμμμμμμμμμμμμμμμμμμ! ΚΑΤΑΛΑΒΑ...
Χεχεχεχεχε!!!!

11:59 μ.μ.  
Blogger Trilian είπε και λάλησε...

Τζελ δηλαδή ο πάγος εκτός από καλό στον Πασχάλη κάνει καλό και στις ανθρώπινες σχέσεις;

Allitnil : ξουράφι μου εσύ!

11:09 π.μ.  

Δημοσίευση σχολίου

<< Home