Το αμάξι μου!

Επειδή μάλλον το βάρυνα το κλίμα με το προηγούμενο post αποφάσισα (και υποσχέθηκα και στον εαυτό μου) να το ελαφρύνω θίγοντας το αγαπημένο μου θέμα-αστείο, το θέμα σταθερή αξία, το θέμα φαινόμενο, το θέμα που κάνει τους πάντες να χαμογελούν. ΤΟ ΑΜΑΞΙ ΜΟΥ!
Το αμάξι μου το απέκτησα πριν από 5 χρόνια λίγους μήνες πριν ακόμα μάθω να οδηγώ και η σχέση μας φάνηκε από την αρχή ότι θα ήταν μία σχέση πάθους, μυστηρίου (κυρίως) και πολύ πόνου (χρήματα. Πολλά χρήματα). Πρόκειται για ένα mini cooper του ’72 πράσινο με άσπρη οροφή και άσπρες ρίγες. Όταν το αγόρασα ήταν όλο πράσινο απέξω και μέσα κίτρινο, ίσως στην προηγούμενη ζωή του να ήταν ταξί. Από τότε που βάφτηκε η οροφή και μπήκαν και τα αυτοκόλλητα με τις ρίγες το αμάξι έγινε αγωνιστικό. Κέρδισε σε κυβικά και οι επιδόσεις του ανέβηκαν… Ή κάπως έτσι θα ήθελα να είναι στα πιο τρελά μου όνειρα καθώς το αμάξι είναι πιο αργό και από την καθυστέρηση και όσο περνάνε τα χρόνια τα πράγματα χειροτερεύουν. Παρόλα αυτά αποτελεί το βασικό τρόπο μεταφοράς μου με όλα τα απρόοπτα που μπορεί αυτό να συνεπάγετε.

Πριν συνεχίσω παρακάτω θα ήθελα λίγο να εξηγήσω την διαφορά του να έχεις παλιό αμάξι συνειδητοποιημένα και να έχεις παλιό αμάξι από ανάγκη. Όταν έχεις παλιό αμάξι από ανάγκη τα πράγματα είναι πολύ απλά. Το έχεις = το οδηγείς , το οδηγείς= σου μένει, σου μένει= το κλωτσάς και ρίχνεις καντήλια και κατά συνέπεια το κρατάς όσο αντέχουν τα νεύρα σου και κάποιο όμορφο πρωινό που σου κάνει τσαχπινιές το βάφεις μπλε και το ρίχνεις στην θάλασσα! Το να έχεις όμως παλιό αμάξι από άποψη βρίσκεται στο άλλο άκρο. Καταρχήν το βαφτίζεις. Κάθε άνθρωπος που έχει παλιό αμάξι από επιλογή και σέβεται τον εαυτό του το βαφτίζει. Μέλος της οικογένειας είναι βρε αδερφέ να μην ξέρουμε πως θα του απευθυνθούμε; Κατά δεύτερον γνωρίζεις όλους τους μηχανικούς της express service με το μικρό τους όνομα και τους απευθύνεσαι στον ενικό ( όταν αρχίζουν να σου απευθύνουν τον λόγο αποκαλώντας σε «φίλαρα» ή «μαλάκα» τότε έχεις πρόβλημα! Ειδικά αν είσαι γυναίκα!). Όταν το αμάξι σου μείνει από μηχανικό πρόβλημα , (το τονίζω «μηχανικό» γιατί μπορεί να είναι και από βενζίνη καθώς το κοντέρ δεν λειτουργεί και καμιά φορά δεν υπολογίζεις σωστά άνθρωπος είσαι), τότε 99,9 % των περιπτώσεων ξέρεις τι φταίει και πόσο θα κοστίσει καθώς η εμπειρία σου στις βλάβες και στην εκτίμηση αυτών, είναι ίση με αυτή του α’ μηχανικού αεροσκαφών της Ολυμπιακής! Επίσης όταν σου μένει δεν το χτυπάς και δεν το βρίζεις αλλά το καλοπιάνεις και το χαϊδεύεις μπας και ξεμουλαρώσει και φτάσεις καμία ώρα στην δουλεία σου και last but not least ότι και να πάθεις, όσο και να σπρώξεις, όσα ραντεβού και αν χάσεις, όσα λεφτά και να δώσεις, πάντα μα πάντα το αγαπάς και πονάς μαζί του όταν οι φίλοι χτυπάνε την πόρτα του συνοδηγού για να κλείσει νομίζοντας ότι είναι η πόρτα στο ψυγείο του χασάπη και δεν πρέπει για κανένα λόγο να μείνει ανοιχτή και να φύγει η ψύξη! * Τα τρώμε που τα τρώμε 7 χρονών να τα τρώμε και σάπια δε λέει!!! Στο θέμα μας όμως…

Τα 5 αυτά χρόνια το λοιπόν τα απρόοπτα ήταν πολλά. Ευτυχώς ο πατέρας έχει ως κύριο χόμπι την επισκευή των αυτοκινήτων της οικογένειας και έχουμε γλιτώσει πολλές φορές τα μαλλιά της κεφαλής μας! Η αλήθεια είναι ότι ένα παλιό αμάξι σου δίνει πολλές λύπες αλλά σου δίνει και πολλές χαρές. Για παράδειγμα υπάρχει κόσμος που σου κορνάρει τσαντισμένος και σε βρίζει να πας πιο γρήγορα, υπάρχει και κόσμος όμως που σου κορνάρει για να τον προσέξεις και να σου φωνάξει κάτι καλό όπως «μπράβο», «ανταλλάζουμε», «το πουλάς;» και διάφορα άλλα τέτοια που τονώνουν την αγάπη σου και σε κάνουν να θέλεις να το κρατήσεις όσο το δυνατόν πιο πολύ. Επίσης ένα παλιό αυτοκίνητο σε κάνει θέλεις δεν θέλεις να μάθεις να οδηγείς με προσοχή και να οδηγείς ΚΑΛΑ γιατί λάθη του στυλ «δεν πρόλαβα να πατήσω φρένο» δεν συγχωρούνται εύκολα! Ένα ακόμα πλεονέκτημα όταν είσαι γυναίκα είναι ότι σου την πέφτουν οι άντρες στα φανάρια καθώς εμπνέεις σεβασμό στον αντρικό πληθυσμό για την επιλογή σου και αν είσαι άντρας σε παλιό αμάξι σε σταματάνε πορωμένοι μηχανικοί και σου δίνουν την κάρτα τους για να τους το πας και να το κάνουν turbo ή για να σου χαρίσουν ανταλλακτικά που δεν χρησιμοποιούν (συνέβη στον αδερφό μου πριν λίγες μέρες)!.

Καθώς δεν θέλω να σας κουράσω θα σταματήσω εδώ… θα ακολουθήσουν τα εξής κεφάλαια περί του θέματος :
Κεφάλαιο 1ο « Οι αυτοματισμοί στο παλιό αμάξι. Μύθος ή πραγματικότητα;»
Κεφάλαιο 2ο «Συζητήσεις με μηχανικούς… δηλαδή τι θέλετε να μου πείτε το αμάξι είναι στοιχειωμένο;»
Κεφάλαιο 3ο «Απρόοπτα στον Δρόμο. Τι σφυρίζεις ρε ηλίθιε δεν βλέπεις ότι σπρώχνω;»




* το σχόλιο είναι για εσένα Lintilla μην κάνεις ότι δεν καταλαβαίνεις… και οι δικαιολογίες του στυλ είμαι ο superman και δεν ελέγχω την δύναμη μου σε εμένα δεν πιάνουν!