Πλάκα με κάνεις # 2

… ναι όπως το ακούτε δεν είχε τις μπανέλες παρά μόνο μερικά πασαλάκια. Καθώς η σκηνή δεν ήταν δική μας αλλά του πατέρα της Μαγραθέα (προσκόπου από τους οργανωμένους) κανείς δεν θεώρησε απαραίτητο να ανοίξει την τσάντα όσο ήμασταν στην Αθήνα για να ελέγξει αν όλα τα εξαρτήματα ήταν μέσα. Εδώ που τα λέμε αν δεν μπορείς να εμπιστευτείς έναν πρόσκοπο την σήμερον ημέρα ποιον να εμπιστευτείς… Σικάγο γίναμε! Φυσικά ακολούθησε το γνωστό «Πλάκα μου κάνεις» και πολλά απελπιστικά ανοίγματα και κλεισίματα της τσάντας μπας και φανερωθούν τα εξαρτήματα ως δια μαγείας. Τζίφος! Ως γνήσια γενιά που μεγάλωσε με Μακγκάιβερ και ΑΜΑΝ τελεσοπινγκ, (ύστερα από πολλές άτυχες προσπάθειες να δέσουμε την σκηνή από την πέργολα της θέσης), αγοράσαμε μία ομπρέλα θαλάσσης με την βάση της (αυτή με το νερό) την βάλαμε στην μέση της σκηνής και την ανοίξαμε έχοντας έτσι μία ωραιότατη σκηνή με ουρανό γεμάτο ψαράκια! Ούτε του παπά δεν το είπαμε και συνεχίσαμε σαν να μην τρέχει τίποτα! Στο κάτω κάτω της γραφής το να έχεις μία ομπρέλα στο εσωτερικό της σκηνής σου μπορεί να χρησιμεύσει σε πολλά πράγματα που δεν είχες καν φανταστεί (αυτό το γυρίσαμε και βιντεάκι του στυλ ΑΜΑΝ και έχει πολύ γέλιο) όπως πχ να κρεμάσεις πράγματα από την ομπρέλα, να μην πιάνεις κοριούς με τον διπλανό σου γιατί σας χωρίζει μία κολώνα, να μην κινδυνεύεις από πιθανή βροχή και πάνω από όλα να νιώθεις πολύ περήφανος για το κατόρθωμα σου συζητώντας το με τους φίλους σου στην επιστροφή και φυσικά να γελάς απίστευτα όταν το βλέπεις!!!




Το camping είχε πολύ κόσμο και φυσικά σε εμάς έτυχε να έχουμε για γείτονες μόνο οικογένειες, με high light την οικογένεια που έμενε στο ακριβώς δίπλα τροχόσπιτο από εμάς. Μόνιμοι κάτοικοι του camping για το καλοκαίρι και όπως καταλαβαίνετε είχαν μετακομίσει όλο τους το σπιτικό, μαζί με την γιαγιά, τον παππού, τον παπαγάλο, τον σκίουρο, τα 2 διαβολάκια κοριτσάκια τους, την TV, το σαλονάκι του γύφτου, τα χαλιά τους, την κουζίνα, το ψυγείο (Pitsos old time classic) και φυσικά last but not least το 5+1 ηχοσύστημα τους!!! Ο πατέρας να φεύγει για δουλειά κάθε πρωί (και να επιστρέφει με ακόμα περισσότερα πράγματα κάθε μεσημέρι), η μαμά να κυνηγάει τα διαβολάκια της, η γιαγιά να μαγειρεύει, ο παππούς να κοιμάται, το παπαγαλάκι να τιτιβίζει και το σκιουράκι να έχει πάθει παράκρουση μέσα στο κλουβί του και να κόβει βόλτες σαν υστερικό. Όλα αυτά με την συνοδεία της τηλεόρασης και με τα κλαρίνα στην διαπασών. Εδώ έχω να κάνω το εξής σχόλιο : η μουσική ήταν τόσο δυνατά που δεν ακούγαμε ούτε την σκέψη μας! Η οικογένεια δεν μπορούσε να συνεννοηθεί γιατί απλά δεν άκουγαν τι έλεγαν και το παπαγαλάκι έπαθε αλλεπάλληλα εγκεφαλικά ύστερα από 12 ώρες με το ηχείο κρεμασμένο πάνω από το κλουβί του και ψόφησε!! Όπως είπε και η Μαγραθέα «Αλλιώς το είχε στο μυαλό του το κελάηδισμα και δεν άντεξε το βασανιστήριο!».

Γενικά το camping ήταν πολύ μα πάρα πολύ οργανωμένο, οι παραλίες ήταν τέλειες (σαν πισίνα) με υπέροχα νερά, οι άντρες πολύ trendy, οι γυναίκες πολύ κοκέτες (που πας χρυσή μου με το ψηλοτάκουνο στο beach bar του camping; Αφού σου καρφώνει στην άμμο γιατί βασανίζεσαι;), οι μπουγάτσες υπέροχες… Το σλόγκαν άλλαξε σταδιακά σε «πλάκα με κάνεις» και το «πήγαινε» σε «πάνε»!

Γνωρίσαμε και κόσμο (όλοι μικρότεροι μας… κατά πολύ) και ρίξαμε τρελό γέλιο… Κάναμε και τις βόλτες μας με το αμάξι με την μουσική τέρμα (μας πήραν χαμπάρι και οι security του camping κάθε φορά που περνούσαμε την πύλη και έκαναν τα ανάλογα σχόλια!).

Στον γυρισμό στο τρένο ήμασταν σε τετράκλινη (δεν είχε τις σανίδες στην μπαγαζιέρα δηλαδή). Αν και κουρασμένες μας έπιασε για άλλη μία φορά ο παλιμπαιδισμός. Τα σεντόνια τις καμπίνας ήταν σε ατομικές σακούλες και αφού τα βγάλαμε για να τα στρώσουμε τις βάλαμε στο κεφάλι και κάναμε τους εξωγήινους. Το ξέρω θα μου πείτε «5 χρονών!!» αλλά ήταν βλέπετε και η κούραση που μας έκανε να το έχουμε ανάγκη… ελπίζω μόνο να μην μας είδε κανείς! Χιχι





Ωραία η Χαλλλκιδική!