Σαββατοκύριακο στο χωριό...Επεισόδιο 00003

Οι εκλογές για την οικογένεια μου συνεπάγονται με ταξιδάκι στα πάτρια εδάφη. Φέτος καθότι ο μπαμπάς είναι συνταξιούχος οι γονείς μου δεν έκαναν το κόπο να γυρίσουν καν Αθήνα μετά τις καλοκαιρινές διακοπές και με την δικαιολογία των εκλογών παρέμειναν στην Κρήτη μέχρι και τα σήμερα (Το ότι δεν έχουν γυρίσει ακόμα δεν έχει να κάνει με το ότι θα υπάρξει και δεύτερος γύρος εκλογών αλλά με το ότι δεν τους λέει το μυαλό τους να συμμαζευτούν επιτέλους για να δούμε και εμείς μία άσπρη μέρα στο φτωχό πλην τίμιο σπιτικό μας). Με αυτά και με αυτά το πρόγραμμα είχε ως εξής : θα κατεβαίναμε στην Κρήτη με τον bro για να ψηφίσουμε, να ζήσουμε το ατελείωτο τζέρτζελο των εκλογών στο χωριό και κατά συνέπεια για να φάμε και κανένα ζεστό φαγητό της προκοπής να λαδωθεί το αντεράκι μας.
Την Παρασκευή στο πλοίο λίγο πριν τον θαλασσινό ύπνο (ο καλύτερος ειδικά αν κουνάει και λίγο και σε νανουρίζει) καταστρώσαμε με τον Bro σχέδιο δράσης από το τηλέφωνο (καθώς αυτός βρισκόταν ήδη μία μέρα πριν στην πατρίδα λόγω εκλογικής άδειας). Το πρόγραμμα θα είχε ως εξής : Σάββατο πρωί Ρέθυμνο και μετά χωριό (όπου χωριό αυτό της μαμάς), φαγητό, αγκαλίτσες με την μαμά (προαιρετικό), ύπνος, ξύπνημα, φαγητό, καφές στο Ρέθυμνο, φαγητό, ετοιμασία για έξω και μετά βόλτα στα μπαρ της παλιάς πόλης, φαγητό και ύπνος ξημερώματα πια. Κυριακή πρωί χωριό και καφές στο καφενείο του χωριού όπου βρίσκεται και το σχολείο – εκλογικό κέντρο. Το μεσημέρι φαγητό και βόλτα ξανά μέχρι το καφενείο για τις εξελίξεις και μετά οικογενειακός στο αμάξι για μετάβαση στο (άλλο) χωριό (πιο πολύ κωμόπολη το λες) του μπαμπά για την άσκηση του εκλογικού δικαιώματος. Κυριακή βράδυ μετάβαση στο λιμάνι για την επιστροφή στην μεγαλούπολη (έχετε ακούσει το όλοι μαζί και ο ψωριάρης χώρια; Εγώ είμαι αυτή γιατί και στην επιστροφή μόνη μου έφυγα καθώς ο Bro εξακολουθούσε να έχει εκλογική άδεια και να τρώει αρνιά στην πλατεία με τον Δήμαρχο).
Από το πρόγραμμα δεν ξεφύγαμε στο ελάχιστο. Γενικά οι εκλογές στην Κρήτη και φαντάζομαι γενικά στην επαρχία έχουν πολύ ενδιαφέρον. Καταρχήν μαζεύονται όλοι οι ξενιτεμένοι στους τόπους καταγωγής τους και βλέπεις κόσμο που έχεις να δεις από την εποχή των δεινοσαύρων. Συγκεκριμένα στο χωριό της μαμάς είδαμε κόσμο που είχαμε ξεχάσει και το όνομά τους πράγμα δύσκολο για ένα μέρος στην εξορία του Αδάμ με μόνιμους κατοίκους 50 νοματαίους. Τα μότο του Σαββατοκύριακου ήταν «τι κάνεις θειά;», « Ποιανού είσαι εσύ;» και η ατάκα του Σαββατοκύριακου «θυμάσαι τότε το 80 που πρωτοβγήκε το Πασοκ και μαλώναμε για τα κομματικά; Ωραίες εποχές! Τώρα όλοι το παίζουν ανεξάρτητοι για να τα έχουν καλά με όλους» - μεγάλη κουβέντα 95χρονου παππού και μοναδικού εναπομείναντα του μόνιμου αντρικού πληθυσμού στο χωριό μαζί με τον τρελό και τον Τιούτο (γιατί όλα τα χωριά έχουν τον τρελό και τον Τιούτο τους τάδε έφη γιαγιά μου). Σε γενικές γραμμές το όλο θέμα ήταν για τα πανηγύρια. Ο Υποψήφιος Δήμαρχος ήταν μόνο ένας και όλη η ιστορία στήθηκε περισσότερο για τις Νομαρχιακές. Η επιτροπή απαρτιζόταν από συγχωριανούς και φυσικά ήταν η επιτροπή του παραλόγου. Όλοι τους όχι μεγαλύτεροι από 35 χρόνων και ο χαβαλές έδινε και έπαιρνε. Για παράδειγμα όταν έμπαινε μία κυρία γύρω στα 50 να ψηφίσει η γραμματέας φώναζε δυνατά το όνομα της σε αυτόν με την λίστα της εφορευτικής επιτροπής και αυτός με την σειρά του φώναζε δυνατά την χρονολογία γέννησης. Ειδικά αν η κυριούλα ήταν από αυτές που κρύβουν την ηλικία τους το παιχνιδακι έπαιρνε διαστάσεις ντελάλη στον Καραγκιόζη! Επίσης όταν ο ψηφοφόρος ήταν κάποιος που σηκώνει δούλεμα η ψυχούλα του και δεν παρεξηγείτε εύκολα έπαιζε πάντα το αστείο «Αααα δεν σας έχω στην λίστα, μήπως είστε γραμμένος αλλού; Δεν πάτε στον γραμματέα της κοινότητας να το κοιτάξει;» μέχρι φυσικά που ο γραμματέας τα πήρε γιατί του έστελναν χωρίς λόγο κόσμο (και τον ενοχλούσαν από το σούβλισμα στην αυλή του σχολείου – εκλογικού κέντρου) και το συγκεκριμένο αστείο σταμάτησε. Φυσικά τα κλασσικά του στυλ « Ωραίος γκόμενος αυτός για να ρωτήσω τον δικαστικό αντιπρόσωπο όνομα, ηλικία, χωριό και φυσικά οικογένεια (μην βγούμε και συγγενείς από εκεί που δεν το περιμένουμε)» και οι χαιρετούρες πάντα δια χειραψίας (λόγω της ημέρας) έδιναν και έπαιρναν. Γενικά υπήρχε ένα κλίμα ευφορίας χωρίς φυσικά να λείπουν τα παρατράγουδα που κυρίως οφείλωνταν σε εξωγενείς παράγοντες (βλ. δημότες από άλλα χωριά) που είχαν πάρει πολύ σοβαρά την υπόθεση εκλογές και κατέβηκαν με σημαίες και αφίσες για να φωνάξουν σε όποιον δεν ήξερε ήδη το ποια είναι τα πολιτικά τους πιστεύω.
Δυστυχώς το απογευματάκι και οριακά πριν κλείσουν οι κάλπες μεταφερθήκαμε στο χωριό του μπαμπά που ανήκει σε άλλη επαρχία και αφήσαμε πίσω μας το γαλατικό χωριό για να βρεθούμε σε ένα πραγματικό εκλογικό κέντρο ανάμεσα σε αγνώστους για να ψηφίσουμε. Εκεί μας υποδέχτηκε ο κουμπάρος του πατέρα (τρελό γέλιο ως άνθρωπος και κολλητός του πατέρα από πάντα) και υποψήφιος δήμαρχος με την φοβερή ατάκα «ήρθατε ψηφουλακια μου;», «σαν ψήφους μας βλέπεις;» του είπα εγώ «πως θέλεις να σας δω τέτοια ώρα σαν συγγενείς;» είπε με ειλικρίνεια αυτός χαμογελώντας και σπρώχνοντας με προς την αίθουσα του σχολείου που έπρεπε να ψηφίσω γιατί νύχτωνε και θα έμενα απέξω …

ΥΓ: περιττό να αναφέρω οτι το Σάββατο το βράδυ ήταν η χαρά του απένταρου στα μπαρ καθώς όλοι οι υποψήφιοι με το καλησπέρα σας σε κερνούσαν μπουκάλια!