short stories

Τρώω πίτες κατευθείαν από το τηγάνι που έχει βάλει η μαμά μου και καίγομαι. Χαζεύω έξω από το παράθυρο. Η συζήτηση τριγύρω μου από αυτές τις ανιαρές που κάνουν οι μαμάδες, με τις γιαγιάδες και τις θειάδες (πληθυντικός του θεία) όταν βρεθούν όλες μαζί! Ξαφνικά πιάνουν το θέμα της Ο.
- Το κορίτσι είναι και πάλι έγκυος, μπράβο της, λέει η μαμά μου
- Η Μαμά της δεν το ήθελε. Γκρινιάζει. Στεναχωριέται για το πώς θα μεγαλώνει τώρα δύο μικρά παιδιά όταν η Ο και ο Μ είναι στην δουλειά, απαντάει η θεία μου.
- Ε δεν θα μπούμε και ανάμεσα στο ζευγάρι στο κρεβάτι ώστε να μην κάνει ΣΕΞ! Λέει η γιαγιά μου!!!
- (γουρλώνω τα μάτια)…
- Κάηκες; Ρωτάει η γιαγιά μου
- Ρωτάς; Τι είναι αυτά που λες; Το άκουσα έτσι; δεν μου φάνηκε, απαντάω εγώ και κουνάνε συγκαταβατικά το κεφάλι οι υπόλοιπες…
Σημείωση : η γιαγιά μου είναι 83 και ζει μία ζωή σε ένα χωριό στην Κρήτη!! : )



- Πως θα πάμε στο πλοίο το βράδυ με τον αδερφό σου; ρώτησε η γιαγιά
- Με την μηχανή της απαντάω εγώ πειράζοντας την…
- Και τα πράγματα; !!!
- … :-s
Σημείωση : το είπε η άλλη μου γιαγιά 92 ετών, από την Κρήτη επίσης!!



Είμαστε στο αγροτικό του πατέρα. Η μαμά, η γιαγιά, εγώ και ο πατήρ. Βράδυ, έξω βρέχει και η ομίχλη τόσο πυκνή που δεν βλέπουμε που τελειώνει το καπό του αυτοκινήτου. Από τα αριστερά βουνό και από τα δεξια γκρεμός (ή τουλάχιστον έτσι ξέραμε γιατί η ορατότητα 0). Η γιαγιά να φωνάζει για το ότι θα μας κοροϊδεύει το χωριό που βγήκαμε στον δρόμο με τέτοιο καιρό, αφού φυσικά μας βρουν γκρεμοτσακισμένους την επόμενη ημέρα οι συγχωριανοί, λες και αυτό ήταν το μόνο μας πρόβλημα εκείνη την στιγμή. Η μαμά μου να προσεύχεται και εγώ να έχω ανοίξει το παράθυρο για να βοηθήσω την κατάσταση σαν σωστός co-driver σε στυλ «easy left… easy right, κάνε αριστερά ΓΚΡΕΜΟΟΟΣΣΣ». Φτάνουμε στον κάμπο με τα χίλια ζόρια στα πρόθυρα εγκεφαλικών και εμφραγμάτων και η ομίχλη εξαφανίζεται. Μεταξύ μας αφού η ζωή μου δεν πέρασε μπροστά από τα μάτια μου δεν φοβήθηκα για τίποτα (έτσι δεν λένε;) Ξαφνικά ο πατέρας τραβάει χειρόφρενο και λέει :
- Εσύ σταμάτα την γκρίνια, εσύ σταμάτα τις προσευχές και εσύ στο τιμόνι…
- Εεε μάλιστα… λέω εγώ και αλλάζουμε θέση
Συνεχίσαμε στον δρόμο μας μέσα στην απόλυτη σιωπή… !!!



Έχω σκαρφαλώσει στην οροφή του mini και κάνω ότι πετάω. Ο K φωτογραφίζει. Κάποια στιγμή ξαπλώνουμε (όχι ότι μας χώραγε αλλά λέμε τώρα) και κοιτάζουμε τον ουρανό. Ξαφνικά νιώθω ένα χέρι στον ώμο μου.
- Δεσποινίς κατεβαίνετε δύο λεπτά;
- …. κοιτάζω τον K με απορία.
- Το ξέρετε ότι απαγορεύεται αυτό που κάνετε; Λέει ο τροχονόμος
- Γιατί στο δικό σας ανεβήκαμε; Απαντάω εγώ χαμογελαστή με διάθεση χιούμορ…
- Δεν εννοώ που ξαπλώνετε όπου βρείτε… που το βάλατε στον πεζόδρομο εννοώ, απαντάει αυτός με καμία διάθεση χιούμορ (όπου πεζόδρομος βλ. μπροστά από το γκάζι στο αμαξοστάσιο των τρόλεϊ πριν το Θησείο)
- Ααα ναι… συγνώμη θα το πάρω αμέσως, μία φωτογράφηση κάναμε… πριν… λίγο…
- Μμμ… με ύφος «τι δικαιολογίες βρίσκουν για να γλιτώσουν το πρόστιμο»!
Με λίγη χαριτωμενιά στο τσακ την γλίτωσα την κλήση!!


εντ λαστ μπατ νοτ λιστ... όχι μόνο το σκέφτηκε, οχι μόνο το έγραψε αλλά το έκανε και stencil και γέμισε όλη την περιοχή του Κεραμικού με αυτο... Κυρίες και κύριοι :



ΥΓ : καλό μήνα ... Άνοιξηηηηηη ξαναααααααααα!!!