Το κοπή τη πίτα 2010

Κατόπιν απαιτήσεων του κοινού θα γράψω για το φετινό φλουρί από «το κοπή τη πίτα» της εταιρείας όπου εργάζομαι…
Ως γνωστών όταν κερδίζω φλουριά είναι γιατί είτε «κλέβω» τα κομμάτια των άλλων , είτε γιατί τρώω όλη την βασιλόπιτα μόνη μου (οι γονείς μου δεν πρέπει να τρώνε γλυκά και ο αδερφός μου έχει μετοικίσει στην επαρχία).
Φέτος ήταν μία συνδυαστική χρονιά καθώς κέρδισα το φλουρί στο σπίτι (γιατί την έφαγα όοοολη μόνη μου ω τι έκπληξη νατο το φλουρί!) αλλά και στην δουλειά (γιατί «έκλεψα» το κομμάτι υπερτυχερής συναδέλφου!!).
Το ότι κέρδισα το φλουρί στο σπίτι θα το αφήσω ασχολίαστο άλλωστε μία βασιλόπιτα που την τρως μόνος σου έχει τόσο σασπένς όσο το να τρέχεις μαραθώνιο μοναχούς μονάχους και να βγαίνεις πρώτος… στην δουλειά όμως όσο να πεις έχει ένα κάποιο ενδιαφέρον ειδικά όταν το αντίτιμο του εν λόγω φλουριού είναι 5 ημέρες άδεια (επιπλέον της κανονικής για να σας προλάβω). Φέτος ήμασταν πολλοί και αυτό το λέω όχι μόνο για να δείξω στατιστικά το ποσοστό επιτυχίας που είχα να κερδίσω, αλλά και για να δείξω στατιστικά το ποσοστό επιτυχίας που είχα να κερδίσω! Επίσης πέραν του φλουριού (και των 5 ημερών επαναλαμβάνω) κληρώσαμε και μία Tv (τώρα που τα κανάλια θα γίνουν ψηφιακά να έχεις και εσύ να βλέπεις χωρίς αποκωδικοποιητή στο σπίτι!!). Εδώ να σημειώσω πως η Tv αν άκουσα καλά ήτω 52 ιντσών γιατί ο κάθε μέσος υπάλληλος που σέβεται τον εαυτό του έχει και ένα ανάλογο σαλόνι να την τοποθετήσει (στο δικό μου θα πήγαινε για πουλημα καθώς 52 ίντσες είναι η διαγώνιος ολόκληρου του ελεύθερου τοίχου μου και για να παρακολουθήσω τον Παπακαλιάτη τις Δευτέρες θα έπρεπε να κάνω τρύπα στον απέναντι και να κάθομαι στο ασανσέρ)!!! Την Tv κέρδισε λοιπόν όπως είπα και παραπάνω «υπερτυχερή» συνάδελφος σε ανάλογη κλήρωση ονομάτων σε γυάλα χρυσόψαρου. Στην συνέχεια ο διευθυντής μας συνέχισε στην πίτα. Πήραν όλοι κομμάτι και μείναμε τελευταίες η υπερτυχερή συνάδελφος για λόγους σαβουάρ βιβρ (μην μας πουν και φαταούλες) και εγώ για λόγους «καθαρής ψυχολογίας γκαντέμη» του στυλ «καλά ναι σιγά μην μου πέσει εμένα οπότε ας περιμένω να μην στριμωχτώ κιόλας». Πάει λοιπόν να πάρει η υπερτυχερή συνάδελφος κομμάτι απλώνω και εγώ ταυτόχρονα το χέρι, δίνει το κομμάτι η γραμματέας που είχε αναλάβει στην υπερτυχερή συνάδελφο και αυτή κοιτάζοντας με μου το παραχωρεί και λέει «ε ας πάρει πρώτη η κοπέλα δεν πειράζει»…. Και μου το δίνει στα χέρια!! Φεύγω εγώ κάνω πίσω, τρώω την πίτα και χαχανίζω με συναδέλφους… το φλουρί να έχει εμφανιστεί και εγώ στον κόσμο μου… τέτοια ψυχολογία γκαντέμη που ούτε που κοίταζα… απλά έκοβα και έτρωγα… τωρα που το σκέφτομαι πάλι καλά που δεν το δάγκωσα να σπάσω κανένα δόντι να χάσει και την αξία του…

Από εκείνη την στιγμή έχασα και τις φιλίες μου στην εταιρεία… οι συνάδελφοι είτε με βρίζουν χαμογελώντας ή σοβαρά ή απλά με αγνοούν! Άλλοι πάλι κάνουν χρηματικές προσφορές. Κανείς δεν ασχολήθηκε με την Tv και την υπερτυχερή συνάδελφο! Έκανα και κάτι πλακίτσες του στυλ «αχ να τις πάρω μαζεμένες ή να φεύγω κάθε Πέμπτη για 5 τριήμερα;» και έκανα χειρότερη την θέση μου!!! Ελπίζω να μην την πατήσω σαν τον Ritchie Valens (ψυχολογία γκαντέμη που λέγαμε)!!!

Ps: εγώ μια φορά γυάλισα το φλουρακι μου και το φύλαξα καλά… και όταν έρθει η ωρα……….