elementary my dear Watson!

Από προχθές έχω ένα απίστευτο αίσθημα ηρεμίας … μετά τον μεσημεριανό ύπνο ο εγκέφαλος μου έκανε ένα κλικ ύστερα από μία κουβέντα με έναν κολλητό και όλα μπήκαν στην θέση τους (που άθελα του μου έδωσε κάποια παραπάνω στοιχεία για μία κοινή υπόθεση μας). Σαν να έλειπε χρόνια το χαμένο κομμάτι του παζλ και είχα μείνει με την απορία μίας μισοτελειωμένης ιστορίας! Από εκείνη την στιγμή μου σκάνε στο κεφάλι ένα ένα όλα τα χαμένα κομμάτια και η ιστορία ολοκληρώνεται. Μπορεί να είναι ιδέα μου πως βρήκα την άκρη, μπορεί να είναι και όλα αλήθεια και σαν άλλος δαιμόνιος Σερλοκ Χολμς να έλυσα τον γρίφο, μπορεί να έπεσα στον ύπνο μου στην χύτρα με τους μπάφους και απλά να ξύπνησα με το πρώτο εύκαιρο σενάριο επιστημονικής φαντασίας στο μυαλό μου. Σημασία έχει πως τώρα τα πράγματα είναι καλύτερα και πως βρήκα το θάρρος να πω επιτέλους «τα ξέρω όλα» και να τελειώσει το θέατρο για μία υπόθεση που έχει κάνει άνω κάτω όλη την παρέα τους τελευταίους μήνες! Άντε παιδιά καλό καλοκαίρι να έχουμε… σαν παρέα τώρα πια όπως παλιά!
(το τραγουδάκι αφιερωμένο στους υπόλοιπους της παρέας που δεν θα ξεμπερδέψουν εύκολα με εμένα…. :P )

Υγ: βρε λες τώρα που είμαι σε νιρβάνα και δεν ιδρώνει το αυτάκι μου να πάρω μερικούς μερικούς τηλέφωνο και να τους ξεχέσω που τους έχω και άχτι ή να παραμείνω κερία…?