Αγαπητό μου ημερολογιο...

Τρίτη 11/03/2008
Έχω γυρίσει από ένα ωραιότατο τριήμερο στην Κρήτη (αφού έχω συνέλθει από την τρελή εκείνη ψύξη που με είχε κάνει σαν τελικό σίγμα) και όλα πάνε από το κακό στο χειρότερο… το χειρότερο δεν το αναλύω βαριέμαι και δεν σας πέφτει και λόγος… Τρίτη βράδυ που σκάει το κακό (αυτό που δεν σας λέω) ρίχνει καπάκι και την βροχή της αρκούδας και της αστραπές της Δευτέρας παρουσίας και γεμίζει το αμάξι νερά. Από ότι φάνηκε δεν πήρε κανείς χαμπάρι εκτός από εμένα… μα καλά όλοι σαν βόδια κοιμούνται;;;

Τετάρτη 12/03/2008
Αποφασίζω να πάω το βραδάκι μια ωραιότατη βόλτα με δύο κολλητές από την εποχή των δεινοσαύρων (το χρονικό διάστημα που τις γνωρίζω όχι οι κολλητές) και η μία αποφασίζει να πάρει και το ολοκαίνουριο αμάξι της να μάθει να οδηγεί μιας και μαζί της θα είναι η εμπειρότατη φίλη της (εγώ ντε δεν θέλω σχόλια). Στην βόλτα συμβαίνουν τα εξής …




Α. Φτάνουμε με αυτά και με εκείνα πέρα από την δροσιά μέσα στο δάσος γιατί απλά η φίλη ως νέα οδηγός δεν βολευόταν λέει να κάνει πουθενά αναστροφή με αποτέλεσμα να κάνουμε ένα μικρό ταξίδι προς τα δάση (αναρωτιέμαι τι θα γινόταν αν φτάναμε στην άκρη της γης). Τα μόνα πλάσματα που συναντάμε είναι αλεπούδες και το απόλυτο σκότος και περιμένουμε από στιγμή σε στιγμή να πεταχτεί ο δολοφόνος με το πριόνι. Ξαφνικά η φίλη αποφασίζει ότι «το ΄χει» το θέμα «αναστροφή» και κάνει να γυρίσει. Ως επόμενο φυσικό σε κάτι τέτοια παράτολμα εγχειρήματα από νέους οδηγούς το αμάξι της σβήνει και τσουλάει απαλά προς το αντίθετο ρεύμα όπου και σταματάει με φάτσα μία στροφή. Κοινώς έχουμε σταματήσει και περιμένουμε την μετωπική. Ξαφνικά από μακριά ακούμε αμάξι. ΠΑΝΙΚΟΣ. Αυτή προσπαθεί να ξεκουνήσει αλλά με το που βάζει πρώτη της σβήνει. Ο ήχος πλησιάζει (ανοίγω ψύχραιμα την πόρτα να φύγω) και εκεί που όλα νομίζεις πως έχουν τελειώσει προσπερνάει από δίπλα μας (από την λωρίδα που θα έπρεπε να βρισκόμαστε εμείς) ένα Golf GT που πήγαινε σαν διάολος…Βάλαμε μπροστά και φύγαμε…
Β. η φίλη από τον πανικό της αρχίζει να αγχώνετε με αποτέλεσμα να προσέχει τα πάντα και τους πάντες και να λέει τα όσα κάνει και σκέφτεται δυνατά. «είμαι στις 3 χιλιάδες στροφές, ας βάλω τετάρτη, εδώ έχει σήμα για διάβαση πεζών πρέπει να κόψω, εδώ υπάρχει stop για τους άλλους αλλά ας κόψω μπορεί να μου πεταχτεί κανείς, έπεσαν οι στροφές πρέπει να κατεβάσω σε τρίτη…». Εγώ για να μην κάνω τα πράγματα χειρότερα δεν μιλάω και κάνω υπομονή ώσπου ακούω την άλλη φίλη από το πίσω κάθισμα να μιλάει παράλληλα με την πρώτη «είμαστε στα 2,500 χιλιάδες πόδια, ο καιρός δείχνει καλός, από κάτω σας βλέπετε την Σκιάθο, σε λίγο πλησιάζουμε στο Ελ. Βενιζέλος, σας ευχαριστούμε που επιλέξατε εμάς για το ταξίδι σας…». Προσπάθησα να μην βάλω τα γέλια γυρίζω και κοιτάζω την πρώτη φίλη (αυτή με το τιμόνι) αλλά δεν άκουγε τίποτα και απλά συνέχιζε την επανάληψη της θεωρίας.
Γ. Φτάνουμε πίσω και ένα στενό πριν το παρκινγκ σε μία στροφή αγχώνετε πατάει περισσότερο γκάζι από όσο μπορεί να κουμαντάρει και πέφτει πάνω σε έναν κάδο… Ευτυχώς λόγω των απεργιών τα σκουπίδια μάλλον λειτούργησαν σαν αερόσακοι και δεν είχαμε παρά μόνο μία γρατζουνιά και μία στραβωμένη πινακίδα…Η νύχτα με βρήκε να ισιώνω σίδερα, να παρηγορώ την φίλη μου πως "συμβαίνουν αυτά" και να ξεβιδώνω πινακίδες… απορώ πως με την γκαντεμιά μου δεν φώναξαν οι γείτονες την αστυνομία να με πιάσει που κλέβω αμάξια!! (όχι γιατί θυμάστε και το άλλο με τον bro που απλά βγήκε να κάνει ένα τσιγάρο στην πυλωτή… πόσο μάλλον να ξηλώνεις πινακίδες από ολοκαίνουρια αυτοκίνητα!)

Πέμπτη 13/03/2008
Ξυπνάω με απίστευτο πονόλαιμο και πόνους παντού. Κάνω το λάθος να πάω δουλεία και η κατάσταση χειροτερεύει… Απολογισμός : 4 ημέρες μέσα στο σπίτι κάτω από ένα πάπλωμα να πονάω ολόκληρη, 1 κουτί αντιβίωση, -4 κιλά, 1 κουτί βιταμίνες, 1 κιλό παράνοια στο μάτι που δεν έχω βγει τόσες μέρες στον έξω κόσμο, 1 γονιός άρρωστος (τον κόλλησα τον πατερούλη) και ατελείωτες ώρες στην TV με το πιο ηλίθιο πρόγραμμα.

Δευτέρα 17/ 03/2008
Βγαίνω να πάω στην δουλεία και νιώθω σαν χαμένη… πολύς ο κόσμος, πολύ φασαρία, χαμός στους δρόμους… τελικά είχε πολύ ησυχία στο σπίτι των γονιών μου και νιώθω σαν να με έβγαλαν από κλουβί… Απότομα!!!

Και ακόμα το 2008 είναι στον 3ο μήνα… και όλα σκατά πάνε (συγνώμη κιόλας) και υποτίθεται πως έφυγε ο Κρόνος λέει και όλα αυτά τα ηλίθια… ασταδιάλα πια… θα ξαναγράψω ποστ όταν θα έχω κάτι χαρούμενο να γράψω (τάμα κι έτσι μπας και αλλάξει η τύχη μου) ΓΚΡΡΡΡΡΡ!!!