... και όλοι να λένε να μία σοφός!

Την Παρασκευή μία από τις καλύτερες φίλες μου είχε γενέθλια και έκλεισε αισίως τα 26 (εκεί που είσαι ήμουνα και ‘κει που είμαι θα ‘ρθεις). Από νωρίς λοιπόν μας ενημέρωσε για το μαγαζί που θα λάμβανε μέρος η ρακόμελο-κατάνυξη και σε ένα από τα μηνύματα της έγραφε κατηγορηματικά «δεν θέλω τούρτες και αηδίες και με κάνετε ρεζίλι!». Από την μεριά μου απάντησα ένα ξερό «οκ» συνεπάγεται «ναι καλά = και που να ήξερες!». Το βράδυ τα πάντα ήταν έτοιμα, ο μαγαζάτορας μιλημένος και στο κόλπο ακόμα και τα ξαδέλφια της!. Τρώμε, πίνουμε και φτάνουμε στο γλυκό. Η τούρτα να καθυστερεί και εμείς να κοιταζόμαστε με απορία! Κάποια στιγμή η εν λόγω φίλη μας κοιτάει με βλέμμα απειλητικό και μας ενημερώνει ότι τα έχει καταλάβει όλα… «όλα; Ποια όλα;» της απαντάμε εμείς με ένα στόμα και αρχίζουμε τα κλασσικά «πολύ ζέστη σήμερα» και «κοίτα να δεις πως καλοκαίριασε ξαφνικά»! (μεταξύ μας φυσικά και δεν το έχαψε)! Εκείνη την στιγμή εισβάλει στο μαγαζί πλανόδια Ρωσίδα βιολίστρια ( πως είναι η Vanessa May; Καμία σχέση!) και αρχίζει να παίζει όλα τα κύματα του Δουνάβεως πάνω από το κεφάλι μας. Ο ξάδερφος (έτσι θα τον λέμε από εδώ και μετά καθώς αυτό είναι το παρατσούκλι του και στην παρέα) μάλιστα διατύπωσε και την εξής απορία κατά την διάρκεια του μουσικού αυτού διαλείμματος «ρε παιδιά αυτήν την πληρώσαμε για να έρθει; Είναι στο κόλπο;». Φυσικά και όχι του απαντάμε εμείς γελώντας δίνοντας έτσι την ευκαιρία στην γενεθλιαζουσα να επαναφέρει το θέμα και να μας ενημερώσει για μία ακόμα φορά ότι τα είχε καταλάβει όλα. Κάποια στιγμή η Ρωσίδα τελειώνει απομακρύνεται. Στον δρόμο προς την έξοδο ο τύπος που είχε το μαγαζί (παλικάρι με πολύ χιούμορ καθώς φάνηκε αργότερα) την σταματάει και της ψιθυρίζει κάτι στο αυτί. Η Ρωσίδα κάνει στροφή 180 μοιρών παίρνει θέση πάνω από το κεφάλι της εορτάζουσας και αρχίζει να παίζει το Happy Birthday… το τι ακολούθησε είναι από αυτά που πρέπει να είσαι εκεί και να παρατηρείς! Βγαίνει η τούρτα (με ερωτηματικό παρακαλώ αντί για νούμερο μην της χαλάσουμε και την τύχη της κοπέλας, και για να μην φάμε την τούρτα στα μούτρα εμείς!) και όλο το μαγαζί να μας κοιτάει. Η φίλη να έχει βλέμμα «θα πάμε σπίτι δεν θα πάμε; Εκεί θα σας κανονίσω εγώ»! Τελειώνει το τραγουδάκι και σβήνει το κερί (σύμφωνα πάντα με το πρωτόκολλο) και εκεί που παίρνει μία ανάσα ότι όλα τελείωσαν αρχίζει η Ρωσίδα να παίζει την Ελληνική version, εμείς να τραγουδάμε όσο πιο δυνατά μπορούμε, το μαγαζί να γελάει και το κεράκι αναμμένο για άλλη μία φορά να την απειλεί! Στο τέλος μάλιστα του τραγουδιού ένας φίλος που λόγω «ανάγκης» έλειπε από το πρώτο happening πετάγεται ξαφνικά από την τουαλέτα και με φωνή τενόρου και φάτσα «ερμηνεύω τώρα» κλείνει το τραγούδι με ένα δυνατό «… να μία σοοοοοοοοφοοοοοοός»! Το γέλιο που ακολούθησε ήταν το κάτι άλλο, που αν και δεν ήταν αρκετό για να μας συγχωρήσει η φίλη μας για όλο αυτό το τσίρκο, θα το θυμόμαστε για αρκετό καιρό ακόμα. Κάποιος από την παρέα πάντως έσπευσε να διαμαρτυρηθεί «εμένα στα γενέθλια μου γιατί δεν είχε Ρωσίδες;»!
Δεν έχω απάντηση… λυπάμαι!